"ႏွင္း...English poem ေတြရၿပီလား...ဟဲ့ငါေမးေတတယ္ေလ...."
ႏွင္းကေတာ့စားပြဲခံုအံထဲမွာသူ႔ဖုန္းေပၚအာရံု စိုက္ေနၿပီး"ေတာက္"
"ဘာျဖစ္တာလဲ...."
ယြန္းလည္းခ်က္ခ်င္းလွမ္းၾကည့္္လိုက္ေတာ့" ဟာ...
ေတာ္ေတာ္မိုက္႐ိုင္းတဲ့အေကာင္ပဲ...ငါသြား႐ွင္းမယ္"
"ယြန္း..."
ႏွင္းရဲ႕ေခၚသံဂ႐ုမစိုက္ဘဲယြန္းတစ္ေယာက္"
ဟဲ့..ဒီမွာဇြဲထက္ေအာင္...မေန႔တေန႔မွေက်ာင္းေျပာင္းလာေသးတယ္..ငါသူငယ္ခ်င္းဂုဏ္သိကၡာကိုေစာ္ကားခ်င္ေနတာလား... နင္ေနာက္ထပ္ပို႔ရင္ေတာ့
ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ႔"
"ေျသာ္...ဘာလဲယြန္း
မင္းက...မင္းကိုမပို႔လို႔ျဖစ္ေနတာလား...
မင္းနဲ႔မဆိုင္ရင္မ႐ႈပ္နဲ႔"
"ဘာ..."
"ယြန္း..လာပါ...သူ႕လိုတိရစာၦန္ေကာင္နဲ႔ဖက္ျဖစ္မေနနဲ႔"
"ဒါ...ဘာေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲယြန္း"
"မမ...ဒီေကာင္...ဇြဲထက္ေအာင္ေလ....
ႏွင္းကိုမဟုတ္တာေတြလာပို႔တယ္မမ..
တအားမိုက္႐ိုင္းယုတ္မာတာပဲ"
"ဘာ...ဇြဲထက္ေအာင္...မင္းဖုန္းေပးစမ္း"
"မရိွဘူးဆရာမ..."
"ေပးမလား...ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးဆီမင္းသြားမလား..."
အင္ၾကင္းေမရဲ႕စကားေၾကာင့္စားပြဲအံထဲမွသူ႕ဖုန္းကိုထုတ္ေပးသည္။
"အင့္...."
"အယ္...."
"ဆရာမ..ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ
ကြၽန္ေတာ့္ဖုန္းကိုဒီလိုလႊင့္ပစ္လို႔ရမလား....
ဝယ္ထားတာေတာင္မၾကာေသးဘူး....."
ေက်ာင္းအေဆာင္ကေနပစ္လိုက္တဲ့ဖုန္းေလးကေတာ့မ႐ႈမလွနဲ႔အျဖစ္.....
"ေက်ာင္းကိုဖုန္းယူလာၿပီး...ဒီကိုေအာက္တန္းစားအလုပ္ေတြလုပ္ေနရလား...မင္းမေက်နပ္ရင္ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ႐ွင္းလို႔ရတယ္....ယြန္းတို႔...ကိုယ့္ေနရာကိုသြားၾက"
