Döngü • Yeeun × Wooseok

1.0

    Artık herkes büyümüştü. Woo Seok, ben, diğerleri. Herkes her şeyin farkına varmıştı. Bazıları bu farkındalıktan faydalanıyordu bazıları ise cezasını çekiyordu. Benim gibi...

     Woo Seok için artık hiçbirşey olduğumu düşünmeye başlamıştım. Grupla alakalıda sorunlarımız vardı zaten. Artık hiçbir şey düzene giremeyecek şekildeydi.

      Bugün cesaretimi topladım ve bir kaç hediye alıp Woo Seok un yanına aramızda ne olup bittiyse bitirmeye ve yeni bir sayfa açmaya gittim.

       Pratik odalarına girdim tek değildi, yanında bir stajyer vardı en başta rahatsız etmek istemediğim için gero dönecektim. Daha sonradan yanındaki stajyer beni gördü ve beni çağırdı. O kızdan nefret ediyordum. Yanlarına gittim, Woo Seok'un yüzü düştü. Bir ara sessizlik oldu sonra kıza gitmesini rica ettim. Şimdi yalnızdık.

       Şu an asla ne diyeceğimi bilmiyordum. O hemen atıldı:

- Ne söyleyeceksin?

- Özür dilerim...

         Konuşmasına izin vermeden:

- Her şey için. Hiçbir şeyi fark etmediğim için, Sungjae iç-

- Ondan bahsetmek ıstemiyorum

- O kişi için, bunca zaman yanına gelip bir şey söyleyemediğim için özür dilerim.

- Şu an her şeyi unutmalı bekliyorsun benden yani? Nasıl yapacağımı da söyler misin?

     Resmen benimle dalga geçiyordu ama aldırış etmedim:

- Hayır unutmanı ıstemiyorum, asla unutamayacağını biliyorum. Sadece bunları görmezden gelmeni istiyorum. Yeniden başlamak istiyorum.

      Elimdeki kese kağıdını verdim açtı ve bana baktı. İçinde en sevdiği atıştırmalıklar vardı.
Sonra bileğimden asla çıkarmadığım mavi bilekliği çıkarım ona uzattım. Direk almadı, tereddüte düştü sonra bana baktı. Kafamı eğdim saçlarım yüzümü kapatıyordu zaten. Önce elindeki kese kağıdını yere bıraktı sonra bilekliği elimden aldı ve tekrar taktı. Ne olduğunu anlamamış bir şekilde ona baktım. Bilekliği taktıktan sonra yüzüme baktı ve buruk bir gülümseme bıraktı. Kollarını açtı ve bana sarıldı...

SON