"Anybody home?" 1 year ko na atang naririnig 'yang pakantang boses niya sa twing umuuwi.
Nagkaroon ako ng mild heart attack—charot, nung narinig ko si K na papasok na sa loob ng bahay ka naman nilagay ko muna sa ilalim ng unan ko yung phone.
Hindi ko pa ineend yung convo namin nung guy kasi hindi ko pa nalalaman yung name niya. Ofcourse kahit ganun siya kalandi para i-emphasize na ako daw yung right girl ay hindi parin nawawala yung curiousity ko na malaman yung pangala niya.
We're in the same school kaya. And he already know I'm Lea who took Biology, unfair naman kung kilala niya tapos 'di ko siya kilala.
"L, labas na! I bought chicken wings and beer!" Kaycee shouted.
I immediately got out of my bed kasi I kinda noticed that there's something wrong on Kaycee's tune of voice. Para siyang lasing.
Pagkabukas ko ng pinto ng kwarto ko ay nadatnan ko si Kaycee sa mukhang wasted sa sala. Magulo ang buhok, naguumapaw yung eyeliner at nakatulala sa kawalan.
Anong nangyari?
"Hey. What happened?" I asked but I received no response. She just continuesly stare at nowhere. Parang sobrang lalim nang iniisip niya at parang luging lugi siya.
"Umiyak ka ba? What happened? Yung eyeliner mo.." I pointed her eyeliner na nagkakalat na sa pisngi niya.
"Did something happened? Nahold-up ka ba? I can't remember anything lately na magco-cause sa 'yo para magbreakdown ng ganyan. Did someone hurt yo—" And that's the time she finally looked at me.
Her stares is something that I should care about. Her eyes were full of sadness. Namumuo narin ang mga luha dito at maya-maya'y nagsimula na siyang umiyak.
Inalo ko siya't pakiramdam 'ko ay mahahawa ako sa pag-iyak niya. No matter how I want to crave for the chicken wings in front of me, kahit gusto ko na 'yong sunggaban ay mas inuna ko muna si Kaycee.
Ilang beses ko na siyang sinubukan tanungin kung anong problema pero mas lalo lang lumalakas yung pag-iyak niya.
This is not what I'm expecting from her. This is not the first time I saw her cry either pero kasi may mali eh. Dapat naisipan niya man lang i-share sakin yung problema niya or kung ano mang nangyayari sa buhay niya para hindi ako nag-aalala ng ganito.
"You know what K? I'm your friend and I supposed to know every single detail of events in your life. No secrets remember? Pinangako mo sa 'kin 'yon. Hindi ko akalain na darating ka sa puntong 'to K. You look wasted, you look like a mess." I said. At medyo tumahimik na siya sa pag-iyak, tanging hikbi na lamang ang naririnig ko mula sakanya. "You look like that and I don't even know why. I worry about you. Mamatay matay na 'ko dito ngayon kakaisip at kakatanong kung anong nangyari pero puro ka iyak."
Tumayo siya at hinarap ako.
"Really Lea? Really?" She said at lumabas siya ng dorm.
I suddenly felt guilty sa mga sinabi ko. Dapat inintindi ko siya. Dapat mas inuna ko kung ano yung nararamdaman niya.
Agad naman akong sumunod papalabas ng dorm and she's no where to be found.
Ang bilis niya namang makapunta ng elevator!
I run as fast as I could there and tapped the elevator button uncountable times hanggang sa bumukas ito.
Nang makarating ako sa baba ay lumabas ako ng building at hindi parin mahagip ng paningin ko si Kaycee. Nasaan na 'yun?!
My hands run towards my hair and I swear hindi ako titigilan ng konsensya ko hanggang sa hindi ko siya nahahanap. May mali ba sa mga sinabi ko kanina? I just said what I want to say kasi ganon naman talaga ang magkaibigan, nagsasabihan ng problema.
Pero Kaycee just left me clueless about what's happening and I can't freaking stop worrying.
***
Days had passed and Kaycee hasn't still going home. Hindi parin siya umuuwi at hindi niya rin ako kino-contact.
Ilang beses ko na siyang sinubukang tawagan pero walang response. 3 days na rin siyang hindi pumapasok, at malapit na talaga 'kong patayin ng konsensya.
"Girl chill. Nagrerefresh lang ng utak yun si madam. For sure babalik din yun. Hayaan muna natin." Sabi ni Cholo.
"Ako ba may kasalanan? Kaya siya umalis? Kaya hindi pa siya bumabalik? Dahil ba sa sinabi ko kaya.."
Pinutol ni Burn ang sasabihin ko, "Hindi Lea, actually nagtext sa 'kin yung mama ni Kaycee nung isang araw pa—"
"Bakit di mo sinabi?! Alalang alala na 'ko sakany—"
"Sabi niya aabsent muna daw si Kaycee at mukhang may pinagdadaanan daw. Sinabi rin ni tita na pakisabi daw sa 'yo na humihingi ng sorry si K, di mo daw kasalanan. Kailangan niya lang magpahinga."
Napabuntong hininga ako. Salamat naman at mukhang maayos naman pala siya. Ang akala ko nag out of the country ang gaga, kung makagawa ng eksena nung gabi pa naman ay akala mo lalarga talaga siya ng napakalayo.
"Salamat naman." I said in relief.
