No one knows kung saan mo matatagpuan ang iyong Prince Charming pero andyan naman si destiny siya na ang bahala sa takbo ng Love story mo. hehehehe.. sana po magustuhan niyo ang story :))
*Life Changes*
[Sabrina POV]
Life here in the Philippines is not that easy to live with or to survive. Kelangan ko talagang mag-sipag upang mabuhay. Kahit anong trabaho na marangal ay papasukin ko para lang mabuhay, nag-simula ako sa pagiging dishwasher at ngayon sa awa ng Diyos umakyat ng konti ang position ko isa na akong waitress oh dba tumaas naman talaga ang position ko. Ito nag-lalakad na naman ako dito sa tabi ng daanan papuntang trabaho. Medyo malapit na ako sa panigtatrabahuan ko ng biglang mayroong sasakyan ang dumaan sa tapat ko na sobrang bilis ang takbo and guess what anong nangyari sa akin? Nasabuyan lng naman ako ng tubig na nasa may kalsada kasi po umuulan kanina, ok lang namna masabuyan ng tubig kung malinis naman pero kung madumi ibang usapan na yun.
“Oh my! Hoy walang mudo na driver!” galit na sigaw ko sa driver nung kotse. And probably hindi din naman ata ako narinig nung driver at nakalayo na yung sasakyan pero alam ko yung plate number nung kotse niya. Humanda siya pag-nagkita kame. Para akong tanga babalik na naman ako sa inuupahan ko upang mag-palit ng damit kasi nga po nabasa talaga ng mabahong tubig ng kalsada ang uniform ko pero ang tanong ilan ba ang uniform ko para sa trabaho? Isang pair lang po ang uniporme ko pangtrabaho so ang ibig sabihin nito hindi ako makakapag-trabaho ngayon. Hay naku naman pag-minamalas ka nga.
“Kainis yung driver ng kotseng yun wala man lang paki alam sa mga tao sa paligid niya. Pag ako nainis ipapakulong ko siya naalala ko pa naman ang plate number ng kotse niya“ inis ko na tugon sa sarili ko sayang naman kasi ang kikitain ko para sa araw na ‘to. Kinabukasan na lang ako pupunta sa pinagta-trabahuan ko. Ito nakarating na rin ako sa inuupahan ko napakaboring talaga dito kung may trabaho lang ako ngayon, hay napakasayang talaga ng oras ko. Grrrrr.. hindi naman pwedeng gumala kasi wala akong budget para doon yung kinikita ko nga kulang pa sa gastusin ko, gagala pa ba ako?
“Punta nalang kaya ako sa simbahan para mg-sindi ng kandila at mag-dasal” sa huli nakapag-pasya din ako ng gagawin ko. Kaya naman nag-bihis agad ako para mag-lakad papuntang simbahan, actually ngayon bawat dinadaanan ko tinitingnan ko talaga baka mayroon na namang putik sa kalsada nagka-trauma na kasi ako. Oo nga pala mahilig akong mag-lakad! Ikaw ba naman wang pera tiyak walang jeep na magpapasakay sayo pwde siguro kung kakabit ka nalang, imagine mo daw babae kakabit hehehe nakakatawa yun tignan malamang.! Dakdak ako ng dakdak at nakalimutan ko ng ipakilala ang sarili ko.
Ako nga pala si Sabrina Mendoza ganda ng pangalan ko noh? Syempre kasing ganda ko din hehehe ang kapal ng face hehehe.. Actually hindi ako lumaki ditto sa Philippines tga ibang paneta ako hehe joke lang sa England ako lumaki. Paano ako napadpad dito sa Pilipinas? Yan ang malaking tanong J.. Well its all about a deal with my parents 3years agoJ 4th year college na ako. Akalain mo yun umabot ako ng 4th year college sa pagsisikap ko J.. 2nd year college ako ng malipat ako sa bansang ‘to ewan ko ba kung bakit ako pumayag na mapadpad dito hayyy.. kung nasa England lang ako malamang masarap ang buhay ko doon kesa sa buhay ko dito kasi kung doon “more fun no work” dito naman “no fun less work” miss ko na mga friends ko doon ehh.. Siguro gusto niyo talagang malaman if ano tlaga ang deal namin ng parents ko, ok ganito kasi yung nangyari a year ago at England.
*Flashback*
“Sabrina where have you been?!” parang galit na tanong ng daddy ko sa akin pag-pasok ko sa loob ng bahay. Nakaupo sina mommy at daddy sa sofa at parang hinihintay talaga nila ako.
“Galing po ako sa house nina Carmela, dad” sagot ko naman actually nagsisinungaling po ako hehehe galing ako sa isang gig sa isang famous hotel which is hidden from my parents. Si Carmela nga pala ay kaibigan ko isa siyang certified British
“Really? Why did you bring your guitar with you?” tanong naman ng mommy ko. Wala na guisado nap o ako dito.
“I just teach Carmela how to play a guitar” pagsisinungaling ko ulit hehehe
“Stop fooling us Sabrina! We saw you at Duchies Hotel! How can you explain that huh?!” galit na sabi ng daddy ko sa akin.
“We just notice that you have a band namely “Sabrina’s Band” how many times we must tell to stop that stupid hobby hah Sabrina?! Were always telling you to finish first your studies before that stupid singing career!” segunda naman ng mommy ko na galit na galit din hayyy buhay..
“I’m sorry but I can’t stop myself from singing it’s already my life mom, dad” sagot ko naman sa kanila and I already want to cry
“No it’s all enough Sabrina! We already decided to sent you to Philippines and its final!” ma-awtoridad na sabi ng daddy ko.
“No I won’t!” sagot ko naman though alam ko na hindi ko na mababago ang disisyun nila malay mo naman mabago pa hehehe nagbabakasakali lang po.. hehehe
“Its already final and tomorrow morning just expect that you already have your plane ticket to Philippines” sagot naman ng mommy ko kawawa naman ako parati nalang napag-tulungan nila huhuhuhu somebody help me!! Hehehe..
“Ok! If it won’t change then fine! Let’s have a deal! Pag-natapos ko na ang college degree ko doon dahil sa sikap ko you will let me to do what I really want and both of you will stop dictating me if what I have to do!” alok ko naman sa kanila.
“Ok lets have that deal.. but one thing you can’t do.. you can’t sing to earned money!” sagot naman ng daddy ko well di naman masyadong obvious na ayaw nila akong pakantahin nohh?? Hehehe..
“Ok fine!” confident kong sagot
[End of flashback]
Yeah ganun nga po ang nangyari kaya ako napalayas sa England. Some people at England think that I’m lucky because my parents own the Royalty University . Yes they own that schools which I will inherit soon hehehe.. but they don’t know how hard to let them manipulate my life though singing is a great career and I don’t understand them why they act the way they do, which I really hate the most. Royalty University is so famous school here at England in this school a lot of the students are part of the royal family and the other are just an ordinary person but they are elite. Well I’m also famous, actually I already saw and talk to some Prince and Princesses and some of them are my friends ohh.. diba amazing ang story ng buhay ko nohh.. well kung ano man ang nangyari sa buhay ko ngayon ako ang pumili nito at kasalanan ko din to kaya naman papanindigan ko talaga to. Compare my past life sa ngayon ang layo diba.. hayyy..ngayon naman ang pag-usapan natin. Well wala akong friends sa school ko. Bakit? Ayaw nila sa mahirap na kagaya ko. Isa din pala akong Service Scholar sa school na pinapasukan ko ngayon. Majestic University yan ang name ng school ko well super nice ng name nuhh.. ang mahal din ng tuition fee buti nalang at Scholar ako at Miscellaneous lang ang binabayaran ko. Morning ang class ko from 6am-11am then as a Service Scholar tumutulong pa ako sa loob ng Library about 2 hours so 12pm-1pm nasa library ako then 1pm-10pm nasa trabaho naman ako. Yes kinaya ko po ang lahat ng yan dahil magaling ako sa time management. Actually hindi ko kilala si Relax pati narin si Rest.
*i need your comment if i have to finish this story po.. :))
