Ik loop naar de haven. Met wat bewakers/soldaten, en nee niet omdat ik belangrijk ben ofzo. Maar omdat ik een slaaf ben. Als ik ook maar even stil sta woord ik al geslagen met een stok, of schreeuwt er iemand doorlopen!
Ik woord door verhandeld. Aan het zoveelste land alweer. Het ene land is beter dan het andere land kwa regels.
Maar echt goed heb ik het niet.
Als ik op de boot zit. Woord ik eerst naar een eiland afgevoerd. En daar regelen de mensen. Waar je heen gaat, ik ben slaaf van Jenava maar ik kan ook zo maar door gehandeld woorden naar Entropia. Daar zorgen mensen van het eiland voor. Maar ik zelf heb ik niks tezeggen daar. Maar goed ik heb net gehoord dat ik morgen vroeg op een boot moet. En het is al 6 uur is. Ga ik zo maar slapen.
(De morgen volgende)
"Goedemorgen allemaal wakker woorden!!!!!!!!
De boot vertrekt over 15 min".
Woord er om geroepen.
Zuchtend kom ik mijn bed uit. Ik zie dat het buiten nog donker is. Snel kleed ik me aan. En loop naar de boot waar ik op moet. Weer woord ik de boot op geslagen. Niet veel later vertrekt de boot. Ik weet nog steeds niet waar ik heen ga. Maar wat ik wel weet is dat ik nu het dek moet schoon maken. Dat moet ik altijd als ik op de boot zit. Maar het woord ook elke keer tegen me gezegd wat ik moet doen.
Het is twee dagen reizen dus ik moet dus ook slapen. Maar aangezien slaven niks hebben/mogen. Moeten wij maar op het houd slapen. En als je dan al helemaal peg heb dan moet je ook nog boven op het dek slapen. Omdat er dan beneden geen plek meer is.
Time skip tot net voor aankomst.
Ik zie een jungle dus heb een paar keuzes,
1. Atla
2. Kanta tribo
3. Theros
4. Elfitiria
5. Fenrin
Nou kanta tribo kan het niet zijn. Omdat ik er dan al zal zijn.
Maar we zullen zien...
"Op letten we gaan aan meren!!!!!!"
Woord er omgeroepen.
Nu ik de bouwstijl goed kan zien. Zie ik dat het Theros is. Zuchtend stap de boot af. Ondanks dat ik hier al best vaak ben geweest voelt het deze keer anders. Het gevoel valt niet te beschrijven. Maar het zal morgen wel weer over zijn. "Door lopen en hoofd om hoog!!!!" woord er tegen mij geschreeuwd. Ik ging wel harder lopen. Maar mijn hoofd hielt ik naar beneden. "Heb je me niet gehoord ik zei hoofd omhoog!" Ik schrok er van en deed snel mijn hoofd omhoog. En zo ging ik door de controle. Het eerste wat me opviel toen we in het centrum liepen, is dat we werden aan gekeken en iedereen een stap achteruit ging. Wat me bang maakte. Namelijk de keren dat ik hier was keek niemand naar ons om.
Uiteindelijke kwamen we bij een splitsing. Daar werd de groep in tweeën gesplitst. Waar door ik niet meer verder wou lopen. En ik stijf stil stond. Met de angst die over mijn rug trilde. We waren nog nooit gescheiden van elkaar geweest. En ja we hadden een vaste slaven groep. De man die eerst tegen mij zei dat ik mijn hoofd omhoog moest doen, zegt deze keer: "Door lopen!!! We hebben niet de hele dag hier voor!!!" Maar ik blijf staan. En toen pakte hij zijn stok er bij en begon er mee te dreigen op het moment dat hij echt wou gaan slaan.
Op dat moment riep er iemand: "HE!!!" terwijl hij er naar toe rende. TIK een harde klap land er op mijn rug. hij was net te laat. Toen hij nog een tik wou geven werd zijn hand tegen gehouden. De man die me wou slaan keek hem boos aan en zei. "Dit zijn niet jou zaken. Ik huur haar en ik heb er ook voor betaald. Dus zij doet wat ik zeg. Luister ze niet dan mag IK haar STRAF verzinnen. En wie ben jij eigenlijk?!"
"Luister wie ik ben doet er niet toe. Maar jij straft niet iemand die niks fout doet. En je kent haar niet eens."
"Als jij niet wil zeggen wie je bent vindt ik het best, maar zeg dan niet wat ik wel of niet mag/doen.
En als nog al zal ik haar kennen. Ze moet gewoon naar mij luisteren."
"Prima maar als je nog 1 keer iemand slaat die niks fout doet. Ga ik het melden.
Fijne dag nog."
Ik keek de jongen aan die het voor me op nam dankbaar aan. Maar ik vertrouwde nog steeds niemand. Hij keek me aan en knikte en liep weg.
"Zo doorlopen jij! Er is werk te doen." Zei hij boos. En duwde me voor uit. Ik besloot gewoon mee te lopen. Toen we aan kwamen. Zag een groot huis. Maar daar mochten ik niet komen. Ik werd door geleid naar een schuurtje. Dat verbonden was aan een diepe mine. "Morgen om 5 uur ben je aan het werk. Je krijgt vandaag geen avond eten omdat je niet mee werkte toen we hier heen liepen."
Zucht... Ik hoop dat ik die persoon nog eens tegen kom. Ik pakte mijn teken boekje. En begon die jongen te teken hij had een gespierd lichaam. Geen breed hoofd maar ook geen dunne. Blauwe ogen.
Droeg een zwarte sjaal dat over zijn gezicht zat. Waar door je alleen de ogen zag
En de rest van zijn kleding was ook zwart. Hij had een leren zwaard tas. Met een zilveren stalen zwaard er in.
Na zo 2 uur was klaar. De mensen die wel mochten eten werden gehaald om te eten. Maar aangezien ik niks mocht eten. Besloot ik maar verder te teken. Maar dan iets wat ik echt heb mee gemaakt. Ik tekende een man. Die andere sloeg met een stok. Tot er een het bloed er van afspatten. Ik tekende de kleinste details. Omdat ik niet kan schrijven heb ik me zelf leren tekenen en alles wat ik zei of mee maak teken ik. In mijn boek teken ik mijn leven.
(Time skip)
Iedereen kwam terug van het eten. En werd er geroepen...
"En nu slapen iedereen het woord een drukke dag morgen en jullie moeten er vroeg uit. 639 hopelijk gedraag je je beter."
En de deur werd dicht gegooid.
Ik rolde mijn ogen. En kleedde me om en ging in bed liggen tenminste hoe ver je het een bed kan noemen.
-----------------------
Heytjes mensjes.
Hier is mijn officiële eerste deel van mijn verhaal. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Vergeet niet te stemmen en te reageren. Please wees niet te streng omdat dit mijn eerste boek is.❤️ Ik hoop dat dit boek een succes woord.
Groetjes van koekiemeer❤️
