Beauty Within | Taejin

prolouge

"Kim Seokjin! "Adam arkasını döndüğünde öfkeli ses minik bir kadının boğazında beden buldu. Şaşkınlık kendini bir kaşı havalandırarak gösterdi adamın yüzünde.

"Sen de kimsin?" Sorusu kadının sözlerine karşı hayret doluydu.

"Oğluma yaptıklarının yükünü üstleneceksin!" Kadının öfkeli olan sesi, adamın sorusuyla bir ton daha inceldi.

"Oğlun mu?" Bu kadın tam olarak neyden bahsediyordu? "Oğlunun kim olduğunu bile bilmiyorum!"

Kadın kendine bahşedilen cevaptan hoşlanmamıştı. Birkaç sert adımla adama doğru yaklaştı. "Dalga mı geçiyorsun? Birkaç gün önce o kızgınlıktayken zavallı oğlumla yattın!"

"Ah, o ..." Omuz silkti. "Onu becermem için evime kadar gelip yalvardı. Ben de ona istediğini verdim." Ağzından çıkan kelimelerinin hepsinden emin, tavrı ise rahattı.

Kadın yüzünü tiksintiyle ekşitti. "İğrençsin! Omegaların kızgınlıkları onları baştan çıkardığında akılları başlarında olmadıklarını bilmene rağmen ından faydalandın! Ve şimdi onunla konuşmuyorsun bile."

Seokjin rahatsızca yerinde kıpırdandı. "Kendimi sadece tek bir kişiye adamak bana göre değil. Eş ve bir olmaktan bahsediyordu, bu benim kitabımda yok."

Kadının öfkeden yüzü kızarmaya başlamıştı. "Siz alfalar gerçekten iğrenç yaratıklarsınız! Ne isterseniz yapabileceğini düşünüyorsunuz! "

Dişlerini gösterekek sırıtırken bir yandan da neredeyse sevimli sayılacak şekilde omuzlarını yukarı aşağı hareket ettirdi. "Peki beni kim durduracak? Kanun mu?" Kibirle kısılmış gözlerle kadını baştan aşağıya süzdü. " Hiç çekinme, beni dava etmeye çalış. " Neşeden uzak bir kıkırtı döküldü dudaklarından önce, sonra o dudaklar düz bir çizgi haline geldi diğer hatları ciddileşirken, "Evine geri dön," Dedi bıkkınlıkla. "Ve bir dahaki sefere oğluna eğer kullanılmak istemiyorsa, o iki bacağının arasını kapalı tutmasını gerektiğini söyle."

Kadın kelimeleri tükürür gibi konuştu. "İğrenç canavar! Seni süründüreceğim, seni özünde ne isen onunla lanetleyeceğim!"

Bu cümleler, komikti. Kadının zehrini akıttığı her bir heceye gözlerini devirdi. "Hanımefendi, lütfen ama-" Minik beden beyaz bir gülü adamın gözleri önüne serdiğinde duraksadı.

"Güzel, güzel çiçek! Bana gücünü göster. Yapraklarını bu Alfanın yüreğinin rengine eş et. Onun rengini değiştirecek, korkularını ve laneti kaldıracak olan yalnızca gerçek aşktır. Tik tak, süren üç yıl. Alfanın kalbi bu renkle kilitli kalacak. Ne bir eş, ne de bir yavru, lanet bu Alfanın azgınlıklarının sonu" kadın boğukça büyülü kelimeleri fısıldadı. Seokjin ise ne olduğunu anlayamaz şekilde olanları izlerken kaşları çatıldı. Beyaz gül, kadın ellerinden kayıp gitmesine izin verdiğinde havada süzüldü. Ağır ağır kömür karasına dönerken kadın keyifle gülümsedi.

"Şaşırtmadın beni Bay Kim, senin gibi buzdan kalpli bir adam için ne de uygun bir renk!" Kadının küçük eli havada sallanırken şimdi rengi siyah olan gül ona doğru süzüldü. "Kim Seokjin, merak ediyorum da, üç yıl içinde gerçek aşkı bulabilecek misin?" Kadın, gözleri buluşunca zaferle bir kahkaha bıraktı havaya. "Cevap basit." Dudaklarını adama acırcasına büktü, "Bulamayacaksın, ne de olsa senin gibi bir alfa aşık olmak gibi bir saçmalık için fazla iyi." Minik beden durumdan çok eğleniyor gibiydi, kelimelerinin iğneleri Seokjin'e sertçe batırırcasına konuşuyordu. "Sen Omegaları sadece birkaç kez oynadıktan sonra sıkılacağın birer oyuncak olarak görüyorsun. Umarım hayat karşına gerçekten hoşlanacağın bir omega çıkarır ve sen ona sadece uzaktan bakmaktan başka bir şey yapamazsın." Topuklu ayakkabıların tok sesi o uzaklaşırken cılızlaştı, Seokjin ise düz bir ifadeyle gidişini izledi.

Gözlerini güle merakla indirdi. Az önce ne olmuştu? İçinden tüm olanların saçmalık olduğunu geçirirken ağır adımlarla evine girdi.

***

"Kahretsin!" Seokjin acıyla yere çökerken dudaklarından kopan küçük bir hıçkırık havaya karıştı. Önündeki ayna parçalara ayrılırken kanın keskin kokusu tüm odayı esiri etti. Bu sefer gerçekten denemişti, onun canını yakmamak için elinden geleni yapmıştı, ancak yerdeki cansız omeganın bedeni ona kaybettiğini bağırıyordu. Hiç şansı olmadı. Gidişini engellemek için tek bir şansı bile olmamıştı