Χαμένη Σκιά

Μην την ψάξεις όπως ήτανε παλιά
Δεν θα την βρεις
Αφότου έφυγες όλα την άλλαξαν
Τα τότε ανυπόμονα χέρια που ψηλάφιζαν τα πάντα ,
πέφτουν τώρα άσκοπα στα πλευρά της
Τα γρήγορα να εξερευνήσουν τον κόσμο πόδια της ,
περπατάνε πια αργά στον χαλικόστρωτο δρόμο
Τα λαμπερά ξανθά μαλλιά της , που έλαμπαν σαν χιλιάδες ήλιους ,
τώρα κρέμονται άτονα στους ώμους της
Αυτά τα χείλη ,τα κερασί , που κάποτε έλεγαν τις πιο ωραίες ιστορίες ,
μένουν πια ακίνητα
Το κερασί έγινε ροζ
Η έξυπνη μύτη που περήφανη τα πάντα καταλάβαινε ,
είναι τώρα απλά ένα ακόμα μέρος του προσώπου
Και φυσικά τα μάτια της
Αυτά τα , αναμμένα με φωτιές , υπέροχα μελί της μάτια
Τώρα η φλόγα έχει σβήσει, και αυτά θολά, σαν πίσω από βρόμικο παράθυρο ,
παρατηρούν βαριεστημένα τον κόσμο
Δεν είναι πια αυτή που ήταν τότε
Δεν είναι παρά μια σκιά του παρελθόντος
Να περιπλανιέται αδιάκοπα στους σκονισμένους δρόμους
Σέρνοντας τα ,πια, κουρασμένα πόδια της
Τι την άλλαξε θα πεις
Ο βάναυσος αυτός κόσμος
Εσύ έφυγες και την άφησες
Αυτή με την αθώα ψυχή
Και τώρα έγινε ένας μαύρος άνθρωπος
Μην την ψάξεις , λοιπόν ,στα στέκια τα παλιά
Δεν θα την δεις ποτέ να γελά
Τα χείλη της θα παραμείνουν ερμητικά κλειστά
Όπως και η χαλασμένη της καρδιά