Bir Kalp Bir Umut

Siyahlara Boyanmış Yürekler

"Hazin bir sonla karşı karşıya gelmiştik. Sonun adı ayrılık, babası acı, annesi özlemdi. Bu kadar değerli bir ailenin en acı veren çocuğu olması onun sevilesi yanıydı. Gözyaşı damlaları bir bir düşerken daha bir seviyordum ayrılığı. Hasretin acısı yüreğimi burkarken ellerimi hiç bırakası yoktu kendisi küçük acısı büyük çocuğun. Şarkıları, şiirleri, hayatın her yanını süslerdi, onsuz bir hayat olmazdı kanımca. Acının bir süre gittiğine tanık olanlar vardır, mutlu olanlar. Boşverin onları, benim de bu çocuğun ellerini bırakasım yok."

Siyahlara Boyanmış Yürekler

Kafamı kaldırmaya uğraşırken bir darbe daha yiyorum,

Bir yandan ölüyorum, bir yandan yaşıyorum.

Nefretleri içimi kaplarken bedenimin,

Siyahlara boyanmış yüreklere boyun eğiyorum.

Hasta adamın yüreği bu kadar çalışıyor,

Baksana insanlar ne kadar çalışıyor.

Gözlerimde umut karanlığa karışıyor,

Bu vurdumduymaz yürek her işe karışıyor.

Hatıralar bu karanlığın en büyük parçası,

Hayallerse gerçekliğin son halkası.

Zayıflık içine hücmedince vardır cesaretin kaçası,

Bu sessizlik perdesinde var mıdır siyahların kaçarı?