Een zee vol met gevoelens en haat {ON HOLD}

Alles is nieuw en vreemd

Ik word wakker door het vreselijkste geluid wat er bestaat, mijn wekker. Met moeite weet ik mijn rechterarm op te tillen en ik laat hem met een klap op mijn wekker vallen. Het schelle gepiep stopt meteen en slaperig ga ik rechtop op de rand van mijn bed zitten. Met een kreun sta ik op en ik schuif mijn voeten in mijn felroze pantoffels. Ik zucht en omdat ik te moe ben om mijn voeten op te tillen slof ik naar mijn spiegel. Ik grinnik als ik mezelf zie, m'n haar lijkt wel een vogelnest het staat letterlijk alle kanten op. Al wat wakkerder loop ik naar de badkamer. Ik moet nog steeds wennen aan het feit dat alles hier zo groot en luxe is. Ik gooi wat water in mijn gezicht en begin mijn haar te borstelen. Fijn, badhairday op mijn eerste schooldag, wat een feest. (Voel de sarcasme). Nadat ik mezelf heb aangekleed en opgemaakt loop ik de trap af. De geur van versgebakken croissantjes komt me tegemoet. Ik sluit mijn ogen en snuif de heerlijke geur in. "Goedemorgen, wat ruikt het lekker hier!" Zeg ik als ik mama, Lynn en Dylan aan de ontbijttafel zie zitten. "Ik heb zelf croissantjes gebakken." Zegt mama vol trots. "Ziet er goed uit mam" zeg ik als ik aanschuif. Ik pak een croissant en smeer er wat aardbeienjam op. Langzaam eet ik het broodje op. 's Ochtends kan ik meestal niet zo veel op dus ik houd het bij een croissantje. Ik loop naar mijn kamer om mijn tas te pakken en loop daarna weer naar beneden. "Dag maaaam, ik ga naar school!" Roep ik terwijl ik mijn jas van de kapstok gris. "Veel plezier meid!" Hoor ik haar nog roepen. Ik trek de deur achter me dicht en loop richting mijn fiets die in het schuurtje staat. Ik haal hem van het slot en fiets richting school.

*triiiiing*

Een bijna net zo irritant geluid als mijn wekker klinkt er door de gangen. Ik moet naar lokaal R110 maar ik heb echt geen idee waar het is. Ik snap helemaal niets van dit systeem er zijn overal kleuren. R betekenr vast rood ofzo, maar nu moet ik rood nog zien te vinden. Licht in paniek kijk ik om me heen of ik iemand zie die weet waar het lokaal is. Maar iedereen is al naar zijn of haar les. Ik begin maar te lopen en kijk wat om me heen. "Ken ik je misschien helpen?" Klinkt een stem achter me. Geschrokken draai ik me om ik kijk recht in de ogen van een extreem lachende meid met vrolijke rode krullen en haar wangen staan vol met sproeten. Ze heeft een leuk jurkje aan tot net over haar knieën. "Joehoee aarde aan deze mysterieuze meid" zegt ze terwijl ze druk heen en weer zwaait. "Uhh ja.. uhh ik ben Jill en ik moet naar R110 maar ik snap niets van dit systeem, het is erg verwarrend en ik ben hier nieuw. Kan jij mij misschien helpen alsjeblieft?" Zeg ik hakkelend. Ze begint te lachen "Gij komt zekers nie uit brabant ofwel? Ik ben trouwens Cloë" Zegt ze. "Euh.. nee, hoezo?" Ik raak licht geïrriteerd, ik wil naar mijn les. "Je praat niet zoals Brabanders, maar geen probleem ik kan ook zonder accent praten. Maar ik moet ook naar dat lokaal, ik kom net terug van de tandarts dus ik was wat later. Loop maar mee." Zegt ze glimlachend. Ik glimlach terug en loop samen met haar richting de les. We staan voor een rode deur waar het nummer op staat. Cloë klopt op de deur en opend hem. Alle gezichten kijken meteen onze kant op. Ze kijken vooral mij onderzoekend aan. "Ah Cloë ga zitten, en jij bent vast Jill?" Vraagt de lerares. Ik knik en kijk de klas rond. "Vertel maar iets over jezelf" zegt ze. Pff.. als ik iets haat is het mezelf voorstellen voor tientallen mensen die je allemaal aankijken. "Nou ik ben Jill Hermans, 16 jaar en ik woonde in Zeeland en ik ben verhuisd naar hier. Dat was het wel denk ik." Zeg ik droog terwijl ik naar de lerares kijk of ook zij het goedkeurd. Ze knikt "ga maar naast Kay zitten, daar is nog een plek vrij." Ik kijk naar de lege plek en naar Kay, ik zie meteen dat hij zo'n typisch populair type is die zichzelf nogal goed vindt. Ik loop naar de plek en plof op de stoel neer. "Ik hou niet zo van nieuwelingen, ze denken dat ze alles kennen maken. Maar meiske zo gaat het hier nie. Dus ken je plek." Zegt hij droog. "Ja, ook leuk om jou te leren kennen." Zeg ik overdreven glimlachend en kijk daarna strak voor me uit. Dit wordt nog wat..