Şu an bu satırları, hastane yatağımda yazıyorum.
Bir hafta önce keçirdiğim baygınlıktan sonra buradaydım işte. Ancak senin bundan haberin yoktu, olmamasını da seçerdim.
Çünkü bana acımanı istemiyorum Jaehyun, seni unutmak istiyorum.
Büyük bir ihtimal okula gelmememin nedenini o iğrenç gün zannedecek bir çok kişi vardı. Birisi de sendin sanırım...
Bu bir hafta içerisinde bir çok kez annenin aradığını duymuş ancak annemin durumumdan tek bir kelime bile etmemesini sağlamıştım.
Sadece fenalaşmıştım, bir kelebek olup gitmeden önce en fazla bir ayım vardı.
Yani doktor öyle söylemişti.
Hatırlıyor musun Jaehyun?
Küçükken kelebekleri çok severdim ve onlara dokunmak isterdim. Sense bana 'Eğer çok istiyorsan kendine dokunsana, sen de kelebekler kadar güzelsin' demiştin.
Hep öyle olduğunu düşündürmüştün bana. Ben de aptallığımı sürdürerek sana inanmıştım.
Şimdi nefes almakta bile zorlanırken, sana yazıyorum Jaehyun.
Seni unutacağımı söylemiştim ancak, yapamıyor gibiydim.
Kim çocukluğunu, hep sevdiği kişiyi unutmak isterdi ki?
27.03.2016
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Last Words ❧ |Jung Jaehyun| ✓
Fanfiction❝Birisini sevmek bazen kendimizi en iyi şekilde tanımamızı sağlardı. Bense, arkasına saklandığım tükenmiş yanımla tanışmıştım. Yaptığım tek şey ise; kökleri pes etmiş ruhlarla dolu papatya bahçesine bir papatya daha ekmekti. Kendi ruhumu...❞ © b...
