Not your Average Cassanovas (ON-GOING)

Chapter 24 {Try}

{Krisha}

For once, excited akong pumasok. I'm gonna see Anton for gosh-sakes! Sobrang namiss ko yung lalaking yun. Pero nakakaloka siya ha. Biglang gwapo ang loko eh.

Nagpahatid na ako kina Manong dahil nga naman nauna na ang butihin kong Ate. Kaya naman pagkadating na pagkadating ko sa campus ang una kong hinanap ay si Anton. I throughly searched the crowd for the chinito guy and I found him with no problem dahil sa katangaran nito.

"Anto–" I started to call but immidiately retreated my voice nang nakita ko lung sino ang kausap nito. Si Ate. The gleam in his eyes suggested something. The way he laughs and looks at Ate is something else... At ang Ate ko naman ay oblivious sa mga pangyayare. I slowly backed away from the place. At sa sobrang paglalakad ko patalikod eh may nabunggo ako.

"Careful there." Remarked the masculine voice as a pair of hands held me by the shoulders. Napa-ngiti naman ako.

"Yuri." I smiled as I saw his face. Nakakarefresh talaga siya.

“Oho. Look at that. Ang torpe ng barkada ay umaaksyon na.” He smiled teasingly as I followed his gaze. Kina Ate siya nakatingin. Wait, torpe? Umaaksyon? Does he mean? “Well, good for Gab. Matagal rin niyang tinago yan eh.”

“Uh Yuri, could you come this way please?” Tapos hinila ko siya papalayo dun sa lobby. Nang nasigurado kong malayo na kami sa kanila eh tinanong ko na siya nang walang ika-ika.

“Does Anton like my Ate?” I asked out of nowhere at nanlaki ang mga mata ni Yuri then he chuckled.

“Ang tagal tagal niyo nang magkakakilala pero pati ba naman ikaw Shasha.” He said as he fixed his hair.

“EEEEEEEEEHHHHH?!”

“Shhh! Keep quiet! But anyway, so alam mo na ang balita huh?” I nodded silently. Baka kase mamaya mapasigaw nanaman ako. This is information overload. “Ah, enough with that, total alam mo naman na… eh sinabi mo na ba kay Ate mo na alam ko na ang lahat?” I shook my head. “Figures…”

“Wag kang mag-aalala Yuri. I’ll be telling her when I have the chance to. Promise ko yan.”  I said as I jogged away from him. Malelate na ako eh tyaka ayokong pag-usapan yun… ipapasabi ko nalang kaya ule kay Kuya Cid? Kung mag-aaway nanaman kayo dahil diyan wag na. No. I think I need to handle this myself then. Binilisan ko na ang paglalakad dahil malelate na ako sa first subject ko. Buti nalang pala eh may dala akong extra notebook sa bag ko para hindi ko na balikan ang mga notebooks ko sa locker. Nakakatamad eh, tyaka ang layo pa naman. Pagdating ko sa classroom, diretso na ako sa upuan ko dahil wala pa naman ang teacher naming eto ako ngayon, tulala.

“Krisha!”

“Yeah? What’s up Ela?” I asked her, parang gulat na gulat ang itsura niya eh.

“Don’t give me that calm attitude of yours. Alam kong may hindi ka pa sinasabi sa akin.” She said as she stood in front of me. Anong problema niya? Hindi sinasabi? And what the hell is that?

“Ugh, don’t tell me you don’t know?” Medyo pasigaw niyang sabi habang dinabog niya ang kamay niya sa desk ko. Ano bang ikinagagalit nitong babaeng to? Umagang umaga eh.

“I don’t know what?” I said, even though I’m uninterested.

“Your sister, your sister is now with Gabriel Anthony Sy, am I right?” Then she looked straight into my eyes as if searching for something.  She sighed before breaking eye contact. “First Leon and now Gab? Matinik talaga ang Ate mo ano?”

“Gab is our childhood friend, Ela. So malamang sa malamang babawi at babawi yan for lost time.” I explained.

“What?! Eh ni hindi nga kayo nagpapasinan noon eh tapos ngayon childhood friend? Pinaglololoko niyo ba kami dito?”