Di pa rin sila tumigil sa pamamahiya sa ming dalawa ni Jorcelle.Tapos tinapon pa sa ming dalawa ni Jorcelle yung kape.Mabuti na lang di na mainit.
"Pasalamat kayo di pa mainit yung binuhos namin aa inyo."-isang babae.Ang kapal din naman nila.Kailangan pa naming magpasalamat.
I felt guilty kasi pati si Jorcelle nadadamay dahil sa kin.Umiyak na siya ngayon.
"Sorry."-bulong ko kay Jorcelle.
"Hindi naman ikaw yung may kasalanan."-Jorcelle.
"Eto ang sinasabi namin sa inyo lalo na sayoMs. Natalie Pearl.Wag kang maging assumer hindi ka maganda.Neird ka pa."-lahat sila pinagtatawanan kami.
Ang gusto ko na lang ngayon makaalia kami sa lugar na to.Bigla ko naisip si Mae. Bakit kung kailan kailangan ko siya ngayon pa siya may sakit.Pleasr someone help us.D.O,siya nalang ang naisip ko pero parang hindi niya yun magagawa.Dahil ako na mismo ayokong pansinin niya ko dito sa University .
Sasampalin na sana ako ng isang babae ng may makita akong humawak sa kamay niya.Di ko makita ang mukha niya dahil naka sombrero siya at naka face mask.Hindi din siya nakauniform.
"Who you?"-babae.
"Dont you dare slap her,stupid girl."-sa boses niya lalaki siya.
Tinayo niya ko at si Jorcelle.Hawak hawak ko si Jorcelle at hawak hawak naman nung lalaki yung kamay ko.Hinila kami paalis sa maraming tao.
Kung sino man tong lalaking to
Sobrang thankful ako sa kanya kasi he made us out of that place.Nakarating kami sa parking lot.
"Sakay."-lalaki.Ano ba yan?Sasama ba ako o hindi?Hindi ko naman kilala ang lalaking to.Kaya kinakabahan na naman ako.
"Jorcelle?"-ako.Pati si Jorcelle halatang kinakabahan din.Mamaya kasabwat din tong isang to.
"Hindi na lang,salamat na lang."-ako.Aalis na sana kami kaso hinila niya kaming dalawa papasok sa kotse kaya wala kaming nagawa.
"Sabing sakay,makulit pa."-parang galit na sabi nung lalaki.
"Pwede ba?Pababain mo na kami.Kaya na namin umuwi.Saka sino ka ba ha?"-ako.
"Shut up."-sigaw niya.Syempre di ko pinaparamdam na natatakot ako kaya tumahimik na lang ako.
Pinapaandar na niya ang kotse.Habang pinapaandar niya ang kotse parang alam niya ang daan papunta sa amin.Alam nga ba niya o sadyang dito lang siya dadaan?Nang makarating na kami sa kanto ng village namin dapat bumaba na si Jorcelle.Pero kahit wala pa kaming sinasabi huminto bigla ang kotse.
"Bumaba ka na pera lang sayo.....PEARL."-lalaki.Wait!Pearl?Bakit di ko naisip yun?Si D.O nga tong lalaking to.
"P-pero....Natalie kilala ka niya?"-Jorcelle.
"Sige na Jorcelle bumaba ka na."-ako.
"Kaya mo ba? "-Jorcelle.Tumango na lang ako."Mag ingat ka."-Jorcelle.Bumaba na siya.
Ewan ko kung bakit ganito yung nararamdaman ko.Hiyang hiya ako kay D.O.Kaya yumuko na lang ako.
"Di ba sinabi ko ng wag kang pupunta ng canteen.Tuloy kailangan kong magpalit ng ganito kaai ayaw mong kung anong sabihin nila sayo.Pero sana kasi naniwala ka na lang sa kin.You know what I felt?I felt so guilty,angry to myself and at the same time embarrass to you.Guilty kasi kasalanan ko kung bakit ka nagkaganyan.Galit kasi wala akonf magawa.And embarrass,embarrass sayo kasi dapat wala akong mukhang ihaharap sayo.Embarrass kasi wala akong maiharap sa mga taong nandun na ako to kasi ayaw mo."-D.O.Sa pagkasabi niya nun halata sa boses niya lahat ng emosyon na sinabi niya.Kaya ako sobra din akong nahihiya sa kanya.
"D.O kasi,nung nareceive ko yung text mo nasa harapan na kami ng canteen.Aalis na dapat kami bur were trapped.Hinarangan kami pero naniwala ako sayo.Kaya Im sorry if you felt in that way bur I didnt mean that.Im really sorry."-ako.Bakit ganito yung emosyon ko sa kanya?Nagiging iyakin ako.
Dahil nakayuko nga ako kaya nabigla ako nung I felt something warmth around me.Then narealize ko na lang na niyakap pala ako ni D.O.
"You didnt need to feel sorry.Ako lang dapat yun.Sorry kung lagi kitang pinapaiyak.Sabi mo ang swerte mo kasi may kaibigan kang katulad ko.Pero ang totoo,ako yun,kasi may kaibigan akong katulad mo.A very understanding person."-D.O.
Then parang kusang kumikilos yung kamay ko at niyakap ang likod niya.Then I felt my whole body want to hug him back.
BINABASA MO ANG
I Met A Star
FanfictionPaano nga ba mababago ng taong mahal mo ang isang ordinaryong buhay mo?