opia
Her insan kendi çukurunu derinlerinde taşır. Ve her insan kendi kalbinin esiridir.büyük yangınları başlatan çoğu zaman ufak bir kıvılcımdır.büyük felaketleri yaratan çoğu zaman tek bir sözdür.
"opia"
Fakat bu hikaye yarım kalanlardan küçük biz iz.
Ateşe koşanların şarkısı.
Geçmişin vaveylaları...
Zaman mı bana meydan okuyordu ben mi zamana? Zaman mı beni esir ediyordu ben mi onu?
İnsanın kendisine sorduğu sorular namlusu kendine dönük silahtan farksızdı. Ateşte edebilirdiniz. Diz de titrebilirdiniz. Korkak mıydım cesur mu? Korkaklığımdan kaybettiğim her şeyi acımasız bir oyuna çevirmiştim.büyük oynuyordum hata karşı... bilirsiniz çok kaybedenler hırsla daha büyük oynardı.kaybetmiştim. kimliğimi,doğrularımı,mutluluğumu ,cesaretimi.rutubet kokan odamın tavan da ki çatlaklar her geçen gün daha da çatlıyor.daha da dökülüyordu.daha da enkaza dönüyordu.bura da öldürmüştüm tüm iyi yanlarımı.burada doğmuştu.saf kötü yanım.kırık olan parmağıma aldırış etmeden doğruldum.çıplak ayaklarım zeminle buluştuğun da kendi sorularımı bir kez daha hava da bırakmıştım. Bir önemi yoktu.cebim de titreyen telefonuma çıkarttım.mesaj atan paveldi.
"toplantı bizim mekan da olucak gece 02:00 sakın geç kalma bu iş çok önemli ve büyük.duyunca şaşırcaksın." Telefonu geri cebime attım.ona göre her iş şaşırtıcı be büyüktü.tetikçi olduğunuz da bazı şeyler eğlenceli ya da ilginç gelmiyordu tek bir görevin vardı.ve tabi tek bir şansın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OPİA
General Fictionopia Her insan kendi çukurunu derinlerinde taşır. Ve her insan kendi kalbinin esiridir.büyük yangınları başlatan çoğu zaman ufak bir kıvılcımdır.büyük felaketleri yaratan çoğu zaman tek bir sözdür. "opia"
