ÖNSÖZ
Bu benim bu sayfada paylaştığım ilk kitabım ve ilk kısa hikayem . Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar dilerim. Beğeni ve yorumlarınız benim için çok önemli. :)
BAŞLANGIÇ
Viday artık benimle konuşmuyordu. Zaten çocukluğumuzda da fazla konuşmamıştık. İlk tanıştığımız anı hatırlıyorumda....
O zaman daha ilkokul üçüncü sınıftaydık. Bizim sınıftakiler beni tuhaf bulurlardı- hele ki kızlar- benim bir erkek olmam gerektiğini söylerek beni dışlamışlardı. Bende sinirlenmiştim ve dersten çıkıp okul bahçesine inmiştim. Orada kaydırakların yanında bir topluluk vardı. Bense onlara yaklaşamamıştım bile. Oracıkta yere çöküp oturmuştum.
Birden topluluk dağıldı. Sadece bir çocuk orda kalmıştı. Neden tek başınaydı? Az önce bu çocuklar onunla konuşup, şakalaşırken şimdi bu çocuk neden yanlızdı.
Birden bu çocukta soğuk bir hava hissettim. Konuşmaya başladı. Sanki kırılmıştı:
''Hepsi yalancı, sahte, benim arkadaşlarım değil, yalancı, sahte, yalancı...'' diyerek aynı şeyleri tekrarlıyordu.
Oturduğum yere yakın olan bir banka oturmuştu. Kafamda bir sürü soru işareti vardı. Birden gözleri ilgimi çekti. Çok güzel gözleri vardı. Buz mavisi, soğuk gözler...
Onun nesi vardı? Dayanamayıp yanına gidip sordum. İlk önce sustu. Daha sonra ise neredeyse ağlayacak halde olduğunu farkettim. Bu kadar dışlanan ben bile ağlamıyordum.
Bu çocuk ve soğuk gözleri benim ilgimi çekmişti. O yanlızlık yönünden bana benziyordu. Neşelenmesi için oyuncak arabamı ona verdim ve kendimi tanıtmaya başlamıştım, bu kadar üzülmesini istemiyor, onunla arkadaş olmak istiyordum:
''Merhaba, benim adım Nuem. Neden konuşmuyorsun? Senin adın ne? Hadi ama benimle konuşsana. Çok suskun bir çocuksun.'' dedim.
Konuşmamıştı. Susmaya devam ediyordu. Sinirimi bozmaya başlamıştı;
''Hey sana dedim! Ben kendimi tanıttım, sen neden susuyorsun ? Gerçekten çok tuhaf bir erkeksin.'' dedim.
Aniden çocuk gülmeye başladı. Söylediklerimde komik bir şey mi vardı ?_? Gülmesi durmuştu. Hayatımda böyle bir çocuk görmemiştim. Birden oda kendini tanıtmaya başladı:
''Ben Viday. Oyuncak için teşekkür ederim.'' dedi. Bana bakmaya başladı:
''Sen iyi birisin.'' dedi.
Aniden bir çocuk '' Viday!. Hadi gelsene ders başlıyor...'' demişti. Oda:
''Tamam geliyorum. Grey!'' dedikten sonra bana baktı ve:,
''Tekrar görüşürüz Nuem.'' dedi. Kalkarken yine söylendiğini duydum:
''Sahte, yalancı, sahte. Sen değilsin...'' diyordu.
Buda ne demekti? Ona çok samimi davranan bu çocuklara neden böyle bir tanımlama yapmıştı? ''Sen değilsin?'' derken ne demek istemişti? Beni tanımıyorduki. Daha yeni tanışmıştık.
Aradan 5 yıl geçmişti. Gitgide ilgim artmıştı ve onunla bir nevi arkadaş olmuştum.
Sınıflarımız meğerse karşı karşıyaymış. Tenefüslerde bazen göz göze geliyorduk.
Bir ara bizim sınıfımıza geldi , bana bir kurdele hediye etti ve:
''Bu oyuncağın bedeli...'' dedi. Göz rengimle aynı renge sahipti bu kurdele. Yeşile kaçan ela bir kurdele. Hangi ara buna dikkat etmişti. Birden çevremizi bizim kızlar sarmıştı. Hepsi Viday ile tanışmaya çalışıyordu. Vidayda bir değişme meydana gelmişti :
