Chezza Academy: The Princess

29. LAST

Hello! This is the last chapter of this book before the epilogue. Thank y'all for waiting. This book has been published since 2017 together with "The Devilious Twin" but I haven't finished it yet. Thank for the patience. Thank you for letting me grow. I will always remember your advices. Thank you for being with me until the end. I will always remember you all. ❤️
••••••

Andrea's POV

Hindi pa man ako naisisilang ay may nakaatas nang mabigat na responsibilidad sa aking balikat at dumagdag pa iyon noong naisilang ako sa mundong ito. Ano nga ba ang magagawa ko? Sa murang edad pinilit kong sanayin ang aking sarili sa mga kapangyarihang tinataglay ko. Pilit kong kinukubli ang presensiyang meron ako. Pilit na nagtatago tuwing bibisita ako sa tunay kong mundo. Hindi alam ng mga kapatid ko na naroon ako at nagsusumikap itago ang aking presensiya sa tuwing may kasiyahan silang idinaraos. Kumbaga sa mundo ng mga tao, ako palagi ang "left out".

Sa lahat ng pinagdaanan ko at natuto na akong maging matigas at mawalan ng pakialam sa aking paligid.

Sa paglipas ng taon ay masuwerte ako sapagkat nakakaya kong mamuhay na para bang isang tao. Ngunit 'di 'ko akalain na sa buong buhay ko ay maari kong makilala ang isang "Aqina". Sa buong buhay ko ay 'di ko lubos maisip na may isang Chezzian na iisiping pumunta sa mundo ng mga tao. At isa 'pang may dugong bughaw. Sa una, oo, akala ko ay pinadala siya ng aking mga magulang upang manmanan ang aking kilos kaya nais niyang mapalapit sa akin ngunit 'di ko din lubos na maisip na maaring magkaroon ako ng kausap na Chezzian bukod sa aking pamilya at kay Lance. Siya ang naging sandalan 'ko noong panahong nanghihina ako. Naiinggit ako sa mga kapatid dahil sila? Malaya nilang nakakasama ang aming mga magulang. Malaya silang makipagtawanan at makipagbiruan sapagkat sa darating na panahon, wala silang aalalahanin. Masama na siguro akong kapatid 'kung nagseselos din ako kahit minsan.

"Andrea, are you ready?" Tanong sa akin ng Diyosang nagtuturo sa'kin, upang mas maging malakas. Akala 'ko no'n ay kabisado 'ko na ang kapangyarihang hinahawakan 'ko, I was not informed that there's still more in the power I'm holding. There's a darkness and lightness in between of my power. It's either I'll use those for this world or against this world, it was—it is my choice.

"Yeah." Mahina at maikling sagot 'ko bago siyang tumango at lumabas ng aking silid. It's been months since I left my baby there— our baby. How is she? Is Lance taking good care of her? Or no?

"You can always go back, Andrea. Your training is done. You can go and see them." Nakangiting ani Dyos. Can I? Just a little bit of time. I just want to see them and to feel their embrace. I want to feel their comfort, can I? I'm lonely here— lonely but not alone.

"Can I?" Mahina 'kong tanong. "Can I feel their heat again? Can I see my baby? Can I hug her? Can this world be at peace?!" Naluluha 'kong tanong. Sa buong buhay 'ko, kahit isa sa mga kakilala 'ko, wala akong pinakitaan ng panghihina, wala kahit isa sakanila.

"Andrea, sorry for giving you the responsibilities but please, do it ok? For this world." Sinasabi niya habang palapit sa'kin. Hinawakan niya ang aking pisngi at nilagay ang ilang takas ng buhok sa aking tenga. She's like my mother. "For your love, friends, parents, people and especially for your child."

"I'm leaving."

"Right. I'm giving you this day. Enjoy, Princess."

Hindi 'ko na siya sinagot bagkus naglaho na ako at pumunta sa Chezza. Pagkarating 'ko ay kaagad na sumalubong sa'kin ang mabulaklak na puno. The tree of life. Hindi na ako nagtagal at kinausap sila Andre gamit ang telepathy.

"I'm here. Where are you?"

"Andrea? We're at the hospital. Nasaksak si Flerra. Go here, make it fast."