Amara's POV
"Amara Cornelius" basa ko sa pangalang nasa ID ko.
"Haay.. Kelan ko kaya mababasa ang apelyidong Sarai na katabi ng pangalan ko?" isunuot ko ang ID at humuling sulyap sa salamin bago lumabas ng kwarto.
"Ms. Amara nakahanda na po ang sasakyan niyo." nginitian ko lang siya at bumabana papuntang sala.
Nakita ko naman si kuya Lemuel na nag aayos ng neck tie niya. Siya ay pangalawa sa aming tatlo and obviously ako ang bunso.
"Hi kuya" ngiting bati ko at lumapit sakanya para ayusin ang neck tie niya. Wala na si mama para mag ayos nito kaya oras naman na ako na.
"kuya uhmm.. Pwede po bang sumabay say--"
"No. I need to go." hindi ko pa man natatapos ang pag aayos ay bigla nalang siya umalis.
Napayuko na lamang ako at napabuntong hininga.
"Ms. Amara, are you okay?" tanong ni Chris ang pinaka gwapo kong butler hehehe.. 5 taon naman ang agwat niya sakin at kuya na rin ang turing ko sa kanya pero crush ko yan shhhh..
"yes naman kuya Chris. Sanay na ako sa kanila.. Nagbabakasakali na baka pumayag na siya ngayon." sabay ngiti ko at tumalikod na para lumabas sa bahay.
Sumakay na ako sa kotse bago kami umalis nakita ko pa ang pagsakay ni kuya sa kotse niya. Lumiko ako at kumaway, yan lagi kong ginagawa kahit hindi naman nila napapansin.
Kinuha ko ang necklace ko at binuksan ang locket nito. Dito nakalagay ang picture ni mama at papa. Binigay ni mama sakin to bago siya bawian ng buhay dahil sa malubhang sakit niya.
Flashback
Nasa tapat ako ng pinto sa ospital na kinalalagyan ng mama ko. Nandito ako kasi nirequest ni mama hindi ko alam bakit pero dapat mamaya pa akong gabi dito pupunta.
Binuksan ko na ang pinto at pumasok. Tinanggal ko naman ang suot na mask na nagtatakip sa bibig at ilong ko. Saka ako lumapit sakanya.
"Hi my baby Amara. I really love to see this beautiful face of yours. You got your father's eyes at syempre the rest ay galing sakin." napangiti na lamang ako sa sinabi niya.
I got my father's eye pero wala ang mga mata niya para sakin.
"Baby alam mo naman na mahal na mahal ka ni mommy diba?" tumango ako at nginitian siya. Hinawakan ko naman ang kamay niya malamig ito at sobrang payat di kagaya dati na katamtaman.
Napatingin naman ako sa mukha niya. Nawala na ang rosy cheeks niya ang putla na ng mukha niya, yung mapupulang labi niya nuon napalitan ng halos kakulay na ng balat niya, ang chubby cheeks niya na gustong gusto ko ikiss nuon ay halos korte na ng buto niya ang makikita, may mga dark circles na rin siya at ang mga mata niyang puno ng sigla nuon ay puno na ng luha ngayon.
Lumuluha ang mommy ko.
"Amara remember this kahit anong mangyari dapat lagi kang nasa kabutihan. Hindi lahat na reresolba ng kalupitan. At lalong lalo na wag mong kakalimutang ngumiti dahil yang ngiting yan, yan ang nagpapaganda ng araw ko haha *cough* *cough*"
"mom? Da--"
"shhh.. I'm alright. Here take this."binigay niya sakin ang kwintas niya nagustong gusto ko dahil ang ganda niyang tignan tapos syempre andoon yung picture ni mom ang dad.
" why? " tanong ko
" basta baby tandaan mo na I love you so so much to the infinity. " hindi ko na napigilan ang luha ko feeling ko huling araw na namin na magkasama at namamaalam na siya sakin.
"don't say that para namang---"
*long beeping sound *
"mom? Mom?!.... DAD!!!"
Pumasok si dad sa kwarto at agad na nagpatawag ng doctor. Nakita ko nalamang ang sarili kong sinuotan ng mask at nilagyan ng jacket sa ulo saka inilabas sa kwarto.
End of flashback
"Ms. Amara, we're here." pinunasan ko ang luha ko bago magsalita.
"kuya Chris how many times do I have to tell you na call me Amanda lang. Third offense mo na yan kaya treat mo ko sa amusement park! " sabi ko sakanya.
"Alright Amara. Pag umalis silang lahat we can go." napasuntok na lang ako hangin dahil naisahan ko na naman siya.
"sige kuya Chris I have to go na baka malate ako first day ko pa man din." hindi ko na inantay si Kuya Chris na sumagot at lumabas na ako sa sakyan. Kumaway ako saka pumasok na.
"Vladirossa University" basa ko sa nakapaskil sa gate.
Pang 2nd year ko na dito sa University na ito and I'm taking up BSBA gusto ko kasing magtayo ng sariling negosyo just like my Mom who is the owner of a boutique na si Dad na ang naghahandle kasi nga wala na si Mom.
Papasok na ako ng Uni ng makita ko si Kuya Lemuel na kakababa lang ng kotse niya.
Ang bagal pala ni kuya mag drive akala ko si Kuya Chris na ang pinakamakupad na driver yun pala si kuya Lemuel.
Lalapit sana ako sakanya kaso may naalala akong lagi niyang sinasabi sakin.
"never ever attempt to approach me lalong lalo na pag nasa University tayo. Remember hindi kita kapatid sa harap ng maramong tao."
Yan ang bukang bibig niya kahit si kuya Leonard ang panganay samin. They really despise me. They don't want me. They hated me because I'm a girl, weak and useless.
Pinagmasdan ko na lamang siya hanggang makapasok sa uni at iniimagine na ihahatid niya ako sa classroom namin.
"Hey ARA!" napalingon ako sa tumawag sakin. And that's my only best friend Nathalia Rodriguez, Thalia for short. Siya ang nakakaalam kung ano at sino ako.
"Tara na wag mo ng tignan yang kuya mo mamaya magalit nanaman yung fans niya kasi akala nila may gusto ka sakanya. Nako alam mo naman kung anong magyayari diba?" tumango na lamang ako at ngumiti.
Yes kuya Lemuel and Kuya leonard are very popular sa Vladirossa University. Kilala kasi dahil sa gwapo sila syempre maganda genes ng Sarai, matatalino din sila, at malalakas they know every sports even any kinds of martial arts. Being a Sarai you need to be strong, well skilled at syempre walang kinakatakutan.
At lahat ng yun ay wala sakin.
BINABASA MO ANG
Your king, My king
Romansa"paano ba maging malakas? Paano maging matapang? Paano maging katulad nila?" yan ang nasa isip ng isang dalaga habang naka dungaw sa kanyang bintana at nasisilayang ang ganda ng buwan at bituin. "is there someone who can accept me from who I am? Is...
