Het geheim van de Mona Lisa

Professor Charline Montroe

'Kom binnen, kom binnen. Hoe gaat het met jullie?'

Charline liet vier studenten binnen, twee meisjes en twee jongens.

'Goed. Wat kunnen we doen, professor Charline?' vroeg het bruin harige meisje.

'Dat vertel ik zo, Kathy. Oefen geduld.'

Charline bracht het kwartet naar haar bureau, en ging zitten. Vier, dikke boeken vol met losse papiertjes bevonden zich op het bureau. De vier gingen zitten, en wachtte af totdat ze iets zei.

'Kathy, Lara, Tatius en Josef. Jullie zijn de vier die ik zocht.'

'Waarvoor?' vroeg Kathy.

'Ik heb er zes jaar over gedaan om al deze informatie bij elkaar te schrappen. Tien jaar heb ik aan mijn machine gebouwd. Zestien jaar heb ik gewacht totdat ik de juiste personen tegen kwam. Ik ben professor Charline Montroe, en ik heb een machine uitgevonden die een mysterie op kan lossen. Ik wil dat jullie uit gaan zoeken wie Mona Lisa is, en waarom hij haar schilderden.'

Het bleef stil. De blonde jongen stond op en schudde zijn hoofd.

'Waarom wilt u dat weten? Weet u wel niet hoe gevaarlijk het is om geschiedenis te veranderen? Straks gaat u nog zeggen dat u ons de ruimte in stuurt om te kijken hoe de dino's leefden!'

'Tatius, dit is mijn levenswerk! Jullie beschikken over de talen, de capaciteit en jullie hebben ook speculaties.'

'Professor Charline, neemt u dit wel goed serieus? Wat voor een macht gaat het u geven als u het weet? Hoe had u in gedachten dat dit zou werken?'

Het andere meisje, met diep rood haar, sprak op.

'Jullie pakken de spullen die jullie denken nodig te hebben, jullie komen naar mij, ik check alles snel nog even en dan zijn jullie weg. Jullie moeten je indenken dat jullie een soort rol spelen. Kathy en Lara, jullie zijn zusjes die getrouwd zijn met Josef en Tatius. Josef staat hoger in de ranglijst dan Tatius, dus Kathy staat dan ook meteen hoger dan Lara. Morgen zal ik hier meer informatie overgeven.’

'Geef ons nu wat meer informatie, want u zegt het verkeerd, en niemand snapt het.'

De jongen met geverfd groen haar, sprak in een vermoeide stem.

'Er is geen andere informatie te geven. Ik wil dat jullie nu je spullen pakken, en morgenvroeg om zeven uur hier staan. Jullie hebben geen keus, die is vervlogen toen jullie de deur binnen liepen. Jonathan! Wees zo lief om Lara altijd te volgen. Desiree, jij hebt de eer om er voor te zorgen dat de rest niet weg loopt. Tot morgen!'

Jonathan, een bodybuilder, pakte Lara bij haar haar vast en Kathy bij haar arm alvorens hij ze de kamer uit sleurde. Desiree, een even grote spierbundel, gaf de jongens een duwtje richting de deur.

'Waarom moet dit mij nou zo nodig gebeuren? Ik heb nooit wat verkeerds gedaan, heb geprobeerd altijd lief te zijn tegen iedereen en dan krijg je dit! Het is oneerlijk!!!'

Lara en Tatius zuchtte, terwijl ze twee tassen inpakte. Josef was naar zijn leeshoekje gegaan en sinds ze geen keuze hadden, moesten ze wel hun spullen inpakken. Tatius had een grote, blauwe rugzak gepakt en was bezig zijn spullen erin aan het dumpen, en Lara had gewoon een bloemetjes weekendtas gepakt. Ze wou de deur uit gaan want ze had dorst, toen ze een stomp in de maag kreeg en de kamer terug in vloog, tegen Kathy aan.

'Oh kom op, kan ik niet wat proviand pakken?' vroeg Lara aan Jonathan.

Die knikte alleen maar, en gooide een plastic zak naar haar hoofd. Lara zuchtte, deed hem in de tas en ritste hem dicht. Tatius gooide nog wat slaapzakken in zijn rugzak, voordat hij hem ook dicht maakte.