Tess & Ian

Naamloos deel 3

Veel te vroeg ben ik de volgende morgen wakker, gisteravond heb ik tegen Ian gezegd dat hij op zijn eigen helft moet blijven, nu lig ik zelf bijna op zijn deel van het bed. Om Ian niet wakker te maken rol ik voorzichtig terug naar mijn eigen koude helft. Ik probeer nog wat te slapen, als dat niet lukt ga ik onder de douche en kleed ik me aan. Niet veel later wordt Ian wakker, we ontbijten op onze kamer. Waarschijnlijk heeft Ian geen zin in starende blikken of handtekeningjagers. Hij is na de verschillende films waar hij in gespeeld heeft best een bekend Engels acteur. Na de lunch vertrekken we naar het vliegveld.

Het is vreselijk druk op Heathrow, het lijkt wel of iedereen naar huis wil in deze dagen voor kerst. In het vliegtuig kunnen we niet naast elkaar zitten, Ian is allang blij dat het gelukt is een ticket bij te boeken op deze vlucht. Tot mijn grote verrassing staan mijn ouders ons op te wachten op Schiphol, zo snel ik kan ren ik met mijn koffer naar ze toe. Als we uit geknuffeld zijn stel ik Ian voor "Fijn dat je er bent" zegt mijn moeder en geeft Ian een kus op zijn wang, Ian moet daarbij flink bukken door zijn lengte. "Ga jij maar voorin" stelt mijn moeder voor "Jij hebt zulke lange benen" Dankbaar neemt Ian plaats naast mijn vader, voor mij kans om alvast een beetje bij te kletsen met mijn moeder.

Mijn moeder heeft heerlijk gekookt, de sfeer aan tafel is ontspannen en gezellig. Gelukkig vallen er geen ongemakkelijke stiltes, met een Amerikaanse moeder is Engels spreken geen enkel probleem. "En heb jij ook een rol in de serie?" vraagt mijn moeder. Ian kijkt verbaast van mijn moeder naar mij... "Uhh, naast Tess heb ik de mannelijke hoofdrol" zegt hij en kijkt me nogmaals vragend aan. "Leuk, ik ben wel benieuwd hoor... Tess vertelt nooit zoveel" zegt ze met een knipoog. De tijd vliegt, veel te laat gaan we naar bed, ik wijs Ian zijn kamer en zeg dat ik zelf aan de overkant van de gang slaap als er iets is. Ian kijkt me aan alsof hij nog iets wil zeggen, dan draait hij zich om en gaat zijn kamer in. "Welterusten" zeg ik tegen een dichte deur.

De volgende morgen hoor ik mijn moeder al vroeg in de keuken, op deze dag voor kerst is zij altijd druk in de weer om alles voor te bereiden. We mogen in de keuken komen, eventueel wat helpen, maar zeker niet te dicht in de buurt komen of ergens mee bemoeien. Dan kan mijn altijd lieve moeder ineens veranderen in een katje dat je niet zonder handschoenen aan kunt pakken volgens mijn vader. Gelukkig maakt ze tijd om samen te ontbijten, Ian zegt niet veel. Hij lijkt erg in gedachten verzonken. Mijn moeder kijkt me vragend aan, met een knipoog laat ik haar weten dat ik nog wel uit zal leggen wat er aan de hand is.

"Ach, arme jongen" zegt ze als ik met haar samen ben en vertelt wat Ian de afgelopen tijd meegemaakt heeft. "Is er wel een klik tussen jullie? Ik krijg niet de indruk dat je hem meegevraagd hebt omdat jullie het zo goed kunnen vinden" Mijn moeder is altijd erg opmerkzaam en ook deze keer heeft ze het bij het rechte eind. "Klopt, tijdens het filmen hebben we een geweldige chemie, zodra de camera niet meer loopt is dat meteen weg. Eigenlijk best bijzonder" vertel ik. "Eergisteren ging ik als één van de laatste weg van de set en zag dat Ian nog in zijn trailer was. Ian's ouders zijn gescheiden, zijn vader is hertrouwd. Ian heeft geen contact meer met hem. Naast wat neven en nichten die hij eigenlijk niet goed kent heeft hij geen familie, Ian is enig kind. Hij wilde dus twee weken op het verlaten terrein blijven geloof ik, vandaar dat ik vrij impulsief gevraagd heb of hij mee wilde komen"

Om mijn moeder niet in de weg te lopen stel ik voor Ian een rondleiding te geven op de boerderij. Mijn ouders hebben een monumentale boerderij die goed onderhouden is, een plaatje om te zien, ze hebben wat kippen, schapen en konijnen. Mijn moeder houd van tuinieren, zeker 's zomers is dat een lust voor het oog. Achter de boerderij zijn stallen en een stuk grond waar paarden lopen. "Oh... vandaar dat je zo goed paard kunt rijden" zegt Ian lachend. Na de rondleiding gaan we stukje fietsen door de omgeving. Na zoveel weken in de ruige natuur van Wales doorgebracht te hebben, is het heerlijk om door de vlakke landerijen te fietsen. Zwijgend fietsen we naast elkaar, ik vraag me af of Ian het leuk vind. We zijn inmiddels wel wat kou gewend, toch is het lekker even warme chocomel te drinken in een restaurantje aan de Vinkeveense plassen. "Vinden je ouders het echt niet bezwaarlijk dat ik er ben?" vraagt Ian. "Krijg je die indruk dan?" vragend kijk ik hem aan. "Nee zeker niet, zo bedoel ik het ook niet... maar als ik hoor wie er allemaal komen vraag ik me af of ze wel op me zitten te wachten" Nu is het Ian's beurt om mij vragend aan te kijken.