16 Ekim 2020
Aşk insanın kapısını çalmaya geldiğinde, o insanın içerisinde büyük bir boşluk hissi olurmuş.
Yalnız hissedermiş insan kendini, etrafında ki kalabalığa rağmen. Yaptığı işlerden zevk alamaz olur, soyutlanmaya başlarmış dünyadan. Tâ ki aşk kapısını çalıncaya kadar, ruh eşi onun ruhunu tamamlayıncaya kadar.
En kötüsü de neymiş, biliyor musunuz? İnsan asla bilmezmiş gerçek aşkın kapısını ne zaman çalacağını. Ruh eşini ararken, kayboluverirmiş başkalarında. Bu da onun sınavıymış.
Açıkçası uzun zamandır içimde ki bu boşluk hissine bir çözüm bulmaya çalışıyordum. Beynimi oyalayacak ne varsa yaptım. İşe yarayıp yaramadığı muallak, sadece beynimi biraz oyaladılar işte.
Fakat o gün, o aptal klişe olayı yaşamasaydık şu an burada olur muydum merak ediyorum. Tamamlanmış hissediyorum. Adını, sanını, hiçbir şeyini bilmeme rağmen tamamlanmış hissediyorum. Gözlerin gözlerimi esir aldığı ilk andan itibaren hem de.
Alışması kolay ama vazgeçmesi zor bir durum gibi görünüyor. Yoksun, muhtemelen de olmayacaksın. Fakat bunca yılın yalnızlığını alıp götürebilmişken olmamanı da istemiyorum.
Bilmiyorum. Kafam karışık. Bu hislere de bir anlam veremiyorum.
Umarım tanışırız güzel gözlü çocuk. Zira bir şekilde hayatımda olmanı istiyorum.
-Ufak bir umuda tutunan Bilge
~~~~~
Bu bölüme düştüm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cliche-[BxB] -
Short Story*tamamlandı* "Gözlerime baktın ve ben kendimi dünyadan silmek istedim" -Ayçl ×20.08.19×