PROLOGUE

310 11 2
                                    

 

“POORITA MAN AKO SA INYONG PANINGIN ABA’Y MAKAKAAHON DIN”

 

 

__________________

yan ang laging sinasabi ko sa sarili kapag nakaka encounter ako ng mga may kayang tao..

gaya ng nasa kalsada ako palakad lakad masasalubong ko ang mga estudyanteng nag aaral sa private school ..

inggit ang namamayani sa akin..

kelan din kaya ako makakapag aral sa magandang paaralan ? makakakain ng masasarap na pagkain?

Sa kamalas malasan pa mahirap na nga hindi pa matalino.. san kaya ako pupulutin nito?

“may prince charming kayang mag aayon sa akin sa ganitong kahirap?mararanasan ko din kaya ang karangyaaan?”

 

"Poorita Gurl"Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon