Ep_2

413 37 2
                                    

My adorer.....🌿🌿

🌺🌺🌺
ကြၽန္ေတာ္ ေဆးရံုကုတင္ေပၚတြင္ လွဲေလ်ာင္း၍
သတိမရေသးေသာ ဝမ္ေလးရဲ႕လက္ေလးအား
ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္.....
ပြေယာင္းေနေသာဆံႏြယ္မ်ားကို လက္ျဖင့္သပ္
တင္ေပးရင္း ႏႈတ္မွလဲေတာင္းပန္ေနမိသည္.....

"ေတာင္ပန္ပါတယ္....ဝမ္ေလးရယ္"

ထိုစဥ္ အခန္းတံခါးအားအေလာတႀကီးဖြင့္၍ဝင္
လာေသာ ဝမ္ေလးရဲ႕mama.....
ကြၽန္ေတာ္ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ကာ ဝမ္ေလးmamaအား အ႐ိုအေသေပးလိုက္သည္...

"သား...ဝမ္ေလး...ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲသားရယ္"

ဝမ္ေလးရဲ႕mamaက ဝမ္ေလးအနားသို႔တိုးလာၿပီးစိုးရိမ္တႀကီး ေျပာေနေလေတာ့.....

"အခုေတာ့စိုးရိမ္စရာမ႐ွိေတာ့ပါဘူး....မၾကာခင္သတိရလာပါလိမ့္မယ္ဖြားဖြား"

ဝမ္ေလးရဲ႕mamaက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕mamaနဲ႔သက္တူရြယ္တူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ့္အဖိုးရဲ႕ ဇနီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ဖြားဖြားဟုေခၚျခင္းျဖစ္သည္.....
ဖြားဖြားက ကြၽန္ေတာ္လက္ကေလးအားလာေရာက္ဆုပ္ကိုင္၍......

"ေတာင္းပန္ပါတယ္သားရယ္....wangေလးကိုဖြားဖြားတို႔ေသခ်ာမေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္ခဲ့လို႔...အခုသားရဲ႕မဂၤလာပြဲပ်က္သြားရၿပီ"

"မဟုတ္တာပဲဖြားဖြားရယ္...အဲ့လိုမေတြးပါနဲ႔
ျဖစ္တာေတြကလည္းျဖစ္ၿပီးၿပီပဲ"

"ဖြားဖြားတို႔လည္းေလwangေလးကိုေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ေနရဲ႕သားနဲ႔....ဟင့္"

ဖြားဖြားကေျပာေနရင္းဝမ္းနည္းစြာ႐ိူက္ငင္လာေသာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ဖြားဖြားရဲ႕လက္ေလးအားျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္၍.....

"မငိုပါနဲ႔ဖြားဖြားရယ္....သားကိုလဲအားမနာပါနဲ႔
အခုကိစၥကwangေလးကသာထိခိုက္ခဲ့ရတာပါ....အဲ့တာေၾကာင့္သားတို႔ကေတာင္ျပန္ေတာင္းပန္ရမွာပါဖြားဖြားရယ္"

ထိုစဥ္.....

"ေဩာ္...နင္ကဒီကိုေတာင္လာရဲေသးတယ္ေပါ့
ဟုတ္လား"

႐ုတ္တရက္အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္လာေသာ
ကြၽန္ေတာ္mamaက wangေလးရဲ႕mamaကိုလက္ညိွးေငါက္ေငါက္ထိုးေျပာေနေတာ့သည္....

My AdorerWhere stories live. Discover now