Ne görmüştüm biliyor musunuz?
Başka bir kadın babamın elinden tutmuştu ve kulağımdan telefonu çeken babam bana o kadar acımasız bakıyordu ki...
O an ondan nefret ettim.O an tek yapmak istediğim oradan annemi alıp gitmekti.Hem babamın yüzünü görmek istemiyordum hemde annemin önümde kanlar içinde yatmasına daha fazla katlanamazdım.
Babam elindeki telefonu hızla yere fırlattı.Bende ona şaşkın şaşkın bakmayı kesip hemen ayağa kalktım ve annemi kaldırmaya çalıştım.Ama kendi kendime yapabileceğim bir şey değildi tabiki.Bağırarak etraftaki güvenliklerin yardım etmelerini istedim ama herkes o kadar acımasızdı ki o an bu hayatta annemden başka kimsen olmadığını öğrendim.Çünkü babam da artık yoktu.Yaşlı gözlerle baktım ona ve "NİYE?" diye sordum."NİYE YAPTIN BUNU?"Babam biraz bekledikten sonra cevap verdi."BEN ONA AYRILMAK İSTEDİĞİMİ SÖYLEDİM AMA O KABUL ETMEDİ BENDE SİNİRLENDİM."dedi.Hızla yanına gittim bağırıp çağırdım,anneme bir an önce bir şey yapmasını istedim.Çaresizce etrafta bağırıp duruyor ve bir yardım bekliyordum.Ama elimdeki tüm imkanları yok etmişlerdi.Tüm kapıları kapatmışlardı.Sonra gözüme yerdeki telefonum takıldı.Koşarsak elime aldım ve ambulansın numarasını çevirdim tekrardan.O sırada babam "DERHAL ONU BIRAK BEN BİR DOKTOR ÇAĞIRICAM.AMBULANSI ARARSAN BAŞIM DERDE GİRER."dedi.Telefonu bıraktım ve doktor çağırmasını bekledim.
🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂
Doktor geldi ve annemin durumunun ağır olduğunu acilen hastaneye gitmesi gerektiğini söyledi.Ama o adam,benim babam olucak adam buna izin vermedi."EVDE GEREKENİ YAPIN YOKSA BIRAKIN GEBERSİN."dedi.Ben hem izin vermesi için babama yalvarıp hemde hüngür hüngür ağlıyordum.Annem gözlerimin önünde benden alınıyordu.Gözlerimin önünde onu kaybediyordum.
🌇🌇🌇🌇🌇🌇🌇🌇🌇🌇🌇🌇🌇🌇🌇
Annem için evde hastane ortamını hazırlamıştık.Kafasından büyük bir darbe aldığı için şuan doktor başından ayrılmıyordu.Tabiki bende.
Annem iyileşecekti ben buna inanıyordum.Çünkü bu hayatta bir tek annem kalmıştı.
Su almak için annemin odasından çıkmıştım.Babamı çalışma odasında tek başına ve bayağı düşünceli görmüştüm.Onu asla affedemeyecektim ama yinede onunla aynı evdeydik ve konuşmak zorundaydım.Çünkü annemin hayatı onun bir emrine bakardı.Babam hazır tek başınayken onunla konuşmak istedim.
(Kapı tıklatma sesi)
Hayal:"Girebilir miyim?"
Fatih(Baba):"Gel kızım"
(Uzun bir sessizlik)
Fatih(Baba)"Anlaşıldı sen konuya girmiceksin ama ben ne diyeceğini biliyorum.Anlatayım sana bu olayların sebebini."
Yaklaşık 6 aydır bir sevgilim vardı.İlk gördüğümde aşık oldum.Sonra bir ilişkiye başladık.Zaten annene olan sevgim gittikçe azalıyordu.Bugün de ondan ayrılmak istediğimi söyledim.Normal olarak sinirlendi.Bide yanımda Handeyi görünce daha da sinirlendi.Bağırmaya başladı sus desem de susmadı.Bende sinirlendim ve kendime hakim olamayıp vurdum annene sonra da olanları biliyorsun zaten.Hastaneye götürmek istemedim çünkü başıma bela olabilirdi.Bak kızım ne olursa olsun annenden ne kadar nefret edersem edeyim senin yerin her zaman ayrı.Sen benim canımdan bir parçasın.Lütfen beni affet."
(Gözlerim dolmuştu.Hiç bir şey söylemeden odadan çıktım.Babam arkamdan bağırmıştı ama şuan konuşacak halde değildim ve hemen annemin odasına gittim.)
~BÖLÜM SONU~
