Different love. #LLTYVgr

Κεφάλαιο ⁶³

Περπατάω σε έναν ίσιο δρόμο ξυπόλητη. Τα πόδια μου πονάνε αφού νιώθω ότι περπατάω σε καρφιά.

Το άσπρο φόρεμα που φοράω σε μερικά σημεία το βλέπω να κοκκινίζει και έχω αρχίσει να φοβάμαι.

Κοιτάζω ευθεία στον δρόμο και βλέπω τον Γκάμπριελ.

" Γκάμπριελ"λέω και αρχίζω να τρέχω για να φτάσω δίπλα του. Τα πόδια μου πονάνε αλλά τρέχω χωρίς να με νοιάζει.

"Γκάμπριελ"ξανά φωνάζω αλλά περνάει ένα φορτηγό που σταματάει για λίγο το οπτικό μου πεδίο.

Όταν τελικά μπορώ να δω βλέπω ότι είναι πεσμένος κάτω και μέσα στα αίματα. Τρέχω δίπλα του με δύναμη.

Όταν φτάνω δίπλα του τα χέρια μου τρέμουν προσπαθώντας να καταλάβω άν είναι καλά.

Όμως το πρόσωπο του είναι χλωμό και δεν αναπνέει..

"Γκάμπριελ"λέω καθώς σηκώνομαι και καταλαβαίνω ότι έβλεπα όνειρο. Όταν όμως κοιτάζω δίπλα μου βλέπω τον Ντάριο να με κοιτάζει.

"Κακό όνειρο;"ρωτάει με σοβαρό ύφος και εγώ αμέσως γνέφω.

"Απλά δεν αντέχω άλλο να είμαι μακριά από τον Γκάμπριελ...Θέλω να γυρίσει πίσω"λέω και ξανά ξαπλώνω στο μαξιλάρι.

Εκείνος βάζει το κεφάλι του πάνω στην κοιλιά μου για να ακούσει πιθανόν το μωρό.

"Είναι τόσο μικρό σίγουρα"λέει κοιτώντας με. "Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι θα έχω ανιψιό"συνεχίζει τελικά με ένα χαμόγελο.

Χαμογελάω καθώς το μυαλό μου πάει στον Γκάμπριελ. Δεν μου είπε ποτέ άν χαίρεται ή πως αισθάνεται για αυτό το μωρό.

"Μήπως μίλησες μαζί του;"ρωτάω και εκείνος στην αρχή με κοιτάζει περίεργα αλλά έπειτα καταλαβαίνει.

"Όχι. Τον πήρα αλλά δεν το σήκωσε και δεν ξανά πήρα. Θα με πάρει εκείνος όταν μπορέσει."λέει και γνέφω.

Κάνω πάλι να σηκωθώ και σηκώνεται Από την κοιλία μου και ερχόμαστε σε απόσταση αναπνοής.

Μένω ακίνητη και τον κοιτάζω. Περιμένω να κάνει πίσω αλλά δεν κάνει καμία κίνηση.

Γυρνάω εγώ το κεφάλι μου και πάνω στην ώρα ανοίγει η πόρτα και μαμά του μας κοιτάζει.

Δηλαδή κοιτάζει πιο πολύ εκείνον. Το ίδιο και εκείνος και εγώ κοιτάζω μία τον έναν μία τον άλλον.