Ahmak

İzmir'e yeni taşınmıştık. Güzel biryerdi burası ama arkadaşlarımı , ilişkimi bırakmak gerçekten de çok zordu. Buraya geleli daha yeni oldu. Toplasan 1 hafta anca vardır. Yapabileceğim pek birşey yok. Fakat internet üzerinden konustugum arkadaşım Ecem de burda oturuyor. Bugun onunla buluşucaz çok heyecanlıyım. 

---1 saat sonra ---

"Ecem merhaba ! nasılsın canım arkadaşım. "

Dedim ve bana gayet güzel yanıt verdi. Oysa ben biraz korkmuştum.

İyim Selin sen nasılsın ? buraya alışabildin mi ?

Sohbetimiz böyle ilerlerken , kendimizi çok uzaklarda bulduk. karşıyaka'ya geçmiştik bile. Biraz oturup konusmaya karar verdik. Yan tarafta güzel bir cafe vardı. Oturduk ve sohbet ettik. Tam o anda yanımızda oturan bir çocuk dikkatimi çekti. Hani derler ya "ilk görüşte aşk" işte sanırım bu oydu.

Durumu hemen Ecem'e anlattım. Bunu biraz aptalca buldu ve güldü. Ama hayır bu aptalca değildi. Ne zaman aşk aptal oldu ki ? 

Hemen cocugun yanına gitmek istedim. Ecem izin vermedi.

"Selin tanımadıgın birine aşık olmak, üstüne bir de yanına gitmek iyi birşey mi ? Otur şurda"

Dediğinde onu duymamıştım bile. Yanına çoktan gitmiştim. Biraz kendini begenmiş, biraz asabi , biraz da zengin çocuk tipi vardı bunda. Sanırım aşık oluyordum.

" Merhaba! " 

Diyiverdim birden bile ! Naptım ben. Ah salak Selin. 

" Merhaba , seni tanıyor muyum ? "

Şimdi ne dicektim ? " Tanımıyosun ama sana aşık oldum " çok mu saçma ? evet. Peki ne dicektim demeye kalmadan

" Adın ne senin ?"

Diyiverdim birden bile . Elim ayagım birbirine girmişti. Aptal mıyım neyim ben ? Hiç yapmadığım çocuksu hareketler yapmaya başladım. Sakarlıgım da tuttu.

"Adım Ayaz da sen kimsin ? " 

"Ben selin " demeye kalmadı ki elimdeki kahveyi üstüne döküverdim. Bana var gücüyle bağırdı;

" Ah seni AHMAK !"

Ayaza bakıp mahçup , küçük bir yüz ifadesiyle gülümsedim. İşte bizim hikayemiz de böyle başladı...