Ik liep zoals altijd door de gangen naar mijn kluisje.
Ik kwam bij mijn kluisje aan, dat volgeplakt zit met briefjes, waarop stond:
"LELIJK DIK WIJF DAT JE BENT"
"JE BENT OM TE KOTSEN"
"VAL DOOD"
Ik was het wel gewend, maar toch sprongen de tranen in mijn ogen.
Ik deed mijn kluisje open, en op mijn spiegeltje aan de binnenkant zat een sticker van een varken, met daaronder geschreven:"DIT BEN JIJ"
Ik werd boos en trok de sticker eraf.
Hoe komen ze IN mijn kluisje?! Dacht ik.
Ik smeet mijn kluisje dicht en liep naar het lokaal, met mijn hoofd naar beneden.
Toen ik in de klas zat, op mijn vaste, eenzame plek, ging er vanalles door mijn hoofd.
Ze noemen me dik en lelijk. Ik kan afvallen maar ik blijf verder wie ik ben. Ik durf tenminste anders te zijn!
'Eva!'
'huh?' Ik keek omhoog.
De docent keek me steng aan.
'ik vroeg je iets,' zei ze,'luisterde je nou alweer niet?!'
Alle ogen waren op mij gericht. Hier en daar hoorde ik wat gegrinnik.
'nee mevrouw, sorry...' Zei ik zacht.
'dat wordt nablijven, tot 5 uur vandaag. Hoelaat zijn jullie uit? Want dan zie ik je rond die tijd bij mijn kantoortje.' Zei de docent.
'om kwart voor 3, mevrouw...' Zei ik.
Balen, we waren zo vroeg uit.
'tot dan.' Zei de docent, en ze ging verder met de les.
De populaire kinderen keken me nog even aan en lachten me uit. Een jongen knorde nog even als een varken.
De docent zei er niets van, en ik zag dat ze stiekem aan het meelachen was terwijl ze het huiswerk op het bord schreef.
"TRINGG!" Tijd voor de volgende les.
'vergeet jullie huiswerk niet, en Eva, ik zie jou dadelijk.' De docent keek me streng aan.
Ik knikte.
In de volgende les nederlands zat ik te tekenen. Ik tekende mijn levensverhaal; gebroken harten, bloed... Emodingen.
'heeft dat met nederlands te maken, Eva?' Zei de docent van Nederlands.
Ik schrok en keek omhoog, naar de docent. 'nee meneer...' Zuchtte ik.
Zo gaat het nou elke les. Ik krijg altijd de schuld. Thuis ook al. Ik mag alle klusjes doen en mijn broer is het engeltje en zit de hele tijd boven achter zijn computer.
Na een tijdje ging de bel weer.
De lessen geschiedenis en biologie volgde.
Na die vreselijke lessen was ik al bijna de school uit, toen ik bedacht dat ik moest nablijven. Ik zuchtte en liep naar het kantoortje.
Eindelijk. Nu kon ik eindelijk naar huis.
Morgen begint dit verhaaltje van voor af aan opnieuw... Dacht ik.
Snel fietste ik naar huis.
Weg van school, maar dichter bij mijn thuis... Mijn vreselijke thuis...
