Een normale dag thuis

101 5 0
                                    

Ik kwam thuis aan, na 3 kwartier fietsen.

'ik hoorde dat je weer na moest blijven, Eva...!' Zei mijn moeder Fien boos. Ze gaf me een flinke klap in mijn gezicht.

Ik ben het gewend, maar mijn ogen traanden alsnog.

Ik stond zo stijf als een hark, en keek naar de grond.

'zeg dan iets!' Schreeuwde Fien luid.

Ik keek naar mijn moeder. 'ik weet toch niet wat ik moet zeggen...!' Stamelde ik. Weer kreeg ik een klap. 'niet zo brutaal tegen mij, Eva!' Gilde Fien.

Mijn linkerwang was helemaal rood, blauw en paars, met hier en daar wat bloed.

Mijn broer Gert kwam binnen, en deed net of er niks was gebeurd. Net zoals Fien.

'ooh, lieverd! Hoe ging het op school? Leuke dag gehad?'

'ja hoor mam. Ik heb alleen wat strafwerk gekregen omdat ik mijn huiswerk per ongeluk was vergeten.' Zei Gert.

'och, maar lieverd, dat geeft toch niet jij bent ook maar een mens, je mag fouten maken. Ik wil je wel helpen met je huiswerk.' Zei Fien, en ze knuffelde mijn broer.

Ja, maar ik ben ook maar een mens, ik mag ook fouten maken mam! Dacht ik bij mezelf, terwijl ik een zak chips open maakte. Toen bedacht ik me ineens wat er op een van die briefjes stond, en legde de chips weg.

Ik ging naar mijn kamer, huiswerk maken. Ik zette het liedje "watch me bleed" op en neuriede mee.

'eten!' Riep Fien naar boven.

Ik liep naar beneden. Mijn vader was inmiddels al thuis gekomen.

Hij groette me niet, zoals altijd. Ik ben gewoon lucht, ik weet het.

We zaten aan tafel.

Mijn broer, moeder en vader zaten te kletsen. Ik zei niks, zoals altijd. Het woord op het briefje bleef door mijn hoofd spoken.

Dik. Ik ben dik. Ik moet afvallen. En dat begint nu.

Ik at 1 stukje aardappel, een klein stukje worst, en wat meer salade. Niemand had door dat ik minder at, want ik ben maar gewoon lucht.

Na het eten wilde ik naar mijn kamer, maar mijn vader hield me tegen.

'eerst de afwas doen, Eva.' Zei hij

Ik zuchtte.

'niet zo brutaal he.' Mijn vader Robert kneep me hard in mijn arm en was meteen weer woedend.

Fijn. Nu had ik ook nog rode striemen op mijn arm.

'zeg sorry tegen je vader!' Schreeuwde Fien.

'sorry pap...' Zei ik.

Ik deed snel de afwas en racede naar boven om mijn huiswerk af te maken.

Ik was klaar om 11 uur. Bedtijd.

Ik was moe en plofte op bed neer, en viel meteen in slaap.

Hoe vinden jullie het verhaal tot nu toe? Waar zal ze haar liefde en vrienden nou eindelijk vinden? Zal ze afvallen, of zal het haar niet lukken? Zal ze het op school overleven, en thuis?

Please comment. Thanks :3 xx

Emo loveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu