/11/

300 19 1
                                    

"Αυτή η κατάσταση πρέπει να σταματήσει.Εχει πόσες βδομαδες που γίνεται αυτό και δεν πάει αλλο."

"Μα-"

"Δεν έχει Μα.Εχω προσπαθεί άπειρες φορές να σου μιλήσω και εσυ με αγνοείς"

"Άσε με να σου εξηγήσω"

"Ακούω"

Ξεφυσαω και κοιτάω τον μπαμπά μου.Εχει δίκιο.Ειμαι πολύ απόμακρη τωρα τελευταία.Εχουν περάσει δυο βδομαδες από τότε που ξανάνοιξαν τα σχολεία και το μόνο που κάνω είναι να πηγαίνω φροντιστηριο και να κλείνομαι στο δωμάτιο μου.

"Απλά,μου λείπει" λέω σιγανά και αμέσως η έκφραση του άλλαξε.Με πλησιάζει και με βάζει στην αγκαλιά του.

"Το κοριτσάκι μου είναι ερωτευμένο" τον ακούω να λέει και χαϊδεύει τα μαλλιά μου.

Αυτή είναι η πρώτη φορά που δεν αντιδρώ στο άκουσμα αυτής της λέξης.

Γιατί ξέρω πως είμαι.

Είμαι ερωτευμένη με τον Ίωνα.

"Μπαμπά μου,φοβάμαι" του λέω και τον αγκαλιάζω πιο σφιχτά.

"Τι πράγμα;" Με ρωτάει και χαϊδεύει την πλάτη μου.

"Τον έρωτα."

"Γιατί;"

"Γιατί κι εσυ είχες ερωτευτεί την μαμά και.." λέω και σταματάω την φράση μου.Δεν θέλω να συνεχίσω.

"Κορίτσι μου," ξεκινάει ο μπαμπάς μου "κοιτά με" μου λέει και σηκώνει το κεφάλι μου για να τον βλέπω."Η μαμά σου σε αγαπάει παρά πολύ.Παντα σε αγαπούσε.Απλα έπρεπε να φύγει." Μου λέει γλυκά και χαϊδεύει το μάγουλο μου.

"Δεν σε πιστεύω."Απαντάω πεισματικά."Γιατι έπρεπε δηλαδή να φύγει;" Τον ρωτάω και κλείνει στιγμιαία τα μάτια του.

"Αγάπη μου αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να σου πω.Αλλα θέλω να ξέρεις πως σε αγαπάει τρομερά πολύ." Μου λέει και πάει να χαϊδέψει το μάγουλο μου αλλά τραβιέμαι.

"Δηλαδή θες να μου πεις πως ξέρεις γιατί έφυγε,αλλά δεν μου λες;" Τον ρωτάω και παίρνει μια πολύ βαθιά ανάσα.Κουναει θετικα το κεφάλι του και ξεφυσαω νευριασμένα.

"Καλά" απαντάω κοφτά και γυρίζω το σώμα μου για να προχωρήσω προς το δωμάτιο μου.Τον ακούω να ψυθιριζει το όνομα μου αλλά δεν αντιδρώ.Μπαινω μέσα στο δωμάτιο μου και κλείνω την πόρτα πίσω μου.Καθομαι πάνω στο κρεβάτι μου και αγκαλιάζω το πόδια μου.

Μην κλάψεις.Μπορεις να τα καταφέρεις.

Κάθισα για τουλάχιστον πέντε λεπτά κοιτώντας το κενό.Τριβω τα μάτια μου και μόνο τότε καταλαβαίνω πως έκλαιγα.

Empty PromisesWhere stories live. Discover now