KIZIL KALENİN ASİL VARİSLERİ (Gümüşün Varisi)

Başlangıç

Yerlere yığılmış, göz kapaklarım'a biriken terlerden kurtulmaya çalışıyorken, hocanın bacağıma tekmelediyini hissettim.

"Bu gün seni çok zorladım Nella ama kabul etmeliyim çook iyiydin."

Nefesimi düzenlemeye çalışıp, yerden kalktım.

"Ahh canımı okuduğun için teşekkürler Billy."

Aslına bakılırsa buraya neden geldiğimi bile bilmiyorum.Annemin ısrarıyla bişekilde bir senedir devam ediyorum. Ama itiraf etmeliyim hoşuma gitmiyo değil terlemek ve güçlü olduğumu bilmek iyi hissetiriyor.

"Görüşürüz Billy"

" Hoşçakal Nella daima güçlü kal."

Bu adamı seviyorum, koca cüssesinin altında, güzel bi kalbi var. O olmasaydı asla motive olamazdım. Beni daima, ikna etmeyi biliyor.

Soyunma odasını gidip kısa bi duş aldıktan sonra üstümü giydim.
Solondan çıktığımda annem herzamanki gibi beni almaya gelmişti. Buna gerek olmadığını, binlerce defa söylememe ramen hiç pes etmiyor.
Arabaya bindiğimde annem sevecen bi şekilde gülümsüyordu.

"Nasılsın tatlım antreman'ın nasıl geçti."

Başımı,koltuğa yaslayıp omzum'u kaldırdım.

"İyiydi anne herzamanki gibi."

Annem yoldan, başını ayırıp bana çevirdi.

"Billy seni yormuş'a benziyor."

"İstediğinde bu değilmi anne?"

"Tatlım kick boks yaparken keyif almanı istiyorum. Hem bu kendini, koruya bilmen için de önemli."

"Anlayamıyorum annne neyden koruya bilmek için?"

"Her türlü tehlikeden biliyorsun dünya çokta güvenli bir yer değil."

"Seni anlamakta zorlanıyorum anne, seni duyan her sokak başında bi katille karşılaşıcam zanneder."

Evin önüne geldiğimizde annem arabaya durdurdu ve hafifçe direksiyonu, sıkmaya başladı. Bu demek oluyo ki annem sinirlenmeye başlamıştı.

"Nella senden tek istediğim haftanın dört günü bir saatini bu işe ayırman. Artık her antreman çıkışı seninle bu konuda tartışmak istemiyorum."

" En azından eve kendim gele bilmeyi, istiyorum anne."

Annemin cevap vermesine imkan vermeden, arabadan inip eve yürüdüm. Babamın arabası garaj'da yoktu demek ki gelmemişti.
Babam finans uzmanı ve ne zaman geliceği çokta belli olmaz. Bazende sadece evde, çalıştığı günler olurdu.

Eve girip mutfağa geçtim ve dolaptan bi şişe su alıp odama çıktım. Çantamdan telefonu çıkardım ve kendimi yatağa attım. Telefona baktığımda Dawn'den cevapsız arama vardı.
Arama tuşuna basıp aradım ve ikinci çalıştan sonra açtı.

"Bebeğim nasıl gidiyor."

"Ahh tanrım Dawn sesini, duymak o kadar iyi geldi ki."

"Bişeymi oldu Nella?"

"Hayır canım her zaman ki gibi annemle gergin, anlarımızdan biri."

"Anlıyorum istersen dışarı çıkıp bişeyler yapalım."

"Annemin buna izin vericeni mi sanıyorsun Dawn asla vermez."

"Annenin neden bu kadar üzerine gittiğini, anlamıyorum. Gerçekten can sıkıcı. Her neyse yarın okulda görüşürüz o zaman bebeğim."

"Her seferinde seni reddettiğim için üzgünüm."

"Sorun yok en azından bana bir kaç fotoğrafını atta seni görebileğim."

"Tamam anlaştık"

Telefonu kapattığımda, istemsizce gülümserken Dawn'e bir tane fotoğraf attım. Yada birden fazlada göndermiş olabilirim.

❤💜❤