19.12.25
올해도 다시보는 Christmas tree 기다렸던나찾아온건지
This year too we see the christmas tree. Here, me who's been waiting
วันคริสมาสต์
Jungkook's part
ทุกๆคนคงจะจับมือเป็นคู่ เดินเป็นคู่ ให้ความอบอุ่นให้ใครคนนั้นคนที่เราหวงแหน... แต่มันคงจะเป็นแบบนั้นในสายตาและความคิดของทุกคน แต่สำหรับผมนั้นมันช่างเหงาและหนาวเหน็บออกไปไหนก็เจอแต่คู่รัก...มันทำให้ผมรู้สึกเหงาและโดดเดี่ยวมากกว่าเดิมผมได้แต่คิดในใจว่าเมื่อไหร่กันนะ...เมื่อไหร่เราจะได้เจอกันอีก ปาร์ค จีมิน
เมื่อ4ปีที่แล้ว
"จองกุก..."
"หื้ม"
ร่างสูงหันมามองร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดของเค้าเมื่ออีกคนเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังกว่าครั้งอื่น...
"พี่ว่า...เรา...เลิกกั-"
"ไม่เอา ไม่เลิกนะ"
ร่างสูงไม่ปล่อยให้อีกคนพูดจบก็ชิงพูดตัดหน้าไปเค้าเสียคนในครอบครัวไปแล้วแต่จะไม่ยอมเสียคนที่เปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของเค้าไปอีกคน...พอเห็นอีกคนเงียบร่างสูงก็เริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา
"เป็นอะไรครับไหนบอกจองกุกซิ"
เมื่อมือของร่างสูงเลื่อนไปจับใบหน้าหวานของคนรักเชยหน้าขึ้นให้เห็นเผยได้ชัดได้ปรากฎให้เห็นหน้าแดงก่ำดวงตาที่ตอนนี้ชื้นไปด้วยน้ำตาของอีกคน แถมจมูกรั้นที่ขึ้นสีแดงนั้นกำลังจะบอกเค้าว่าจีมินกำลังร้องไห้อยู่...
"พี่ร้องไห้ทำไม..."
ร่างสูงเข้าโอบกอดอีกคนอย่างอ่อนโยนโดยที่ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากมีแค่การปลอบประโลมอีกคนเท่านั้นเค้าก็ไม่รู้ว่าทำไมคนตัวเล็กถึงพูดออกมาแบบนั้นถึงจะอยากรู้มากเพียงใดเค้าก็เลือกจะไม่ถามในเวลาที่อีกคนไม่พร้อม...จึงรอให้อีกคนเงียบลง
"พี่ค่อยเล่าตอนที่พี่พร้อมก็-"
"พี่ต้องย้ายไปเรียนอเมริกาจองกุก"
