ปล.เรื่องนี้จีมินเป็นผู้หญิง
ปล2 มีการเปลี่ยนชื่อตัวละคร
จองกุก : เจย์
จีมิน : มิ้น
ร่างบางที่มีผมยาวสลวยได้รวบผมบันหรือเรียกกันง่ายๆว่ามัดจุกด้วยอากาศร้อนๆในประเทศไทยบัดนี้ร่างบางได้พาตัวเองมาอยู่ที่แสตนสนามบาสในมือมีถุงที่ข้างในนั้นใส่น้ำเกลือแร่อยู่เค้าทำทุกวันอย่างกับว่ามันเป็นเรื่องปกติในตารางการใช้ชีวิตประจำวันของอีกคนไปแล้วถึงตัวเค้าจะไม่ว่างก็จะฝากใครเอามาให้หรือไม่ก็ซื้อแล้วเอาไปให้ที่ล็อกเกอร์เก็บของของอีกคนก่อนเข้าคลาสและวันนี้ก็เหมือนกันอีกวันที่เค้ามานั่งรอแฟนหนุ่มของเค้า...
ใช่ได้ยินไม่ผิดหรอกเจ้าของหัวใจของร่างบางผู้นี้มีคนครองแล้ว....
"เหนื่อยมั้ยพี่เจย์..."
ร่างบางพูดพลางใช้ผ้าเช็ดเหงื่อที่ไหลตามกรอบหน้าอีกคน
"อ่ะ... มิ้นให้" ร่างบางเอ่ยปากพูดพร้อมยื่นถุงที่ใส่น้ำเกลือแร่ให้ร่างสูงตรงหน้า
"รอนานมั้ยมิ้น..."
ร่างสูงรับขวดน้ำเกลือแร่ที่อีกคนมักซื้อมาให้เค้าเป็นประจำพร้อมถามด้วยความเป็นห่วงมือซนเลื่อนไปปลดยางรัดผมของร่างบาง
"อ้ะ...พี่เจย์ถอดออกทำไม"
อีกคนทำหน้ามุ่ยพร้อมยู่ปากทำท่าทีที่ไม่พอใจกับการกระทำที่อีกคนเพิ่งได้ทำลงไปหารู้ไม่ว่าที่ทำมันไม่ได้ทำให้อีกคนหวาดกลัวได้เลย แถมอีกคนยังคิดว่าการกระทำสีหน้าแบบนั้นมันน่ารักอีกต่างหากร่างสูงยื่นมือไปยีหัวด้วยความเอ็นดูแล้วสิ่งที่ได้กลับมาคือสายตาดุๆนั่นที่ไม่ได้ดูน่ากลัวสำหรับเค้าเลยมันทำให้ดู.....น่ารักมากกว่า
"ทีหลังอย่ามัดผมมาแบบนี้อีกเข้าใจมั้ย"
"ทำไมอ่ะ"
"มิ้นไม่รู้ตัวหรอว่ามิ้นสวยแค่ไหน...หื้ม"
"แต่ว่า-"
