A bit more than 5 seconds of summer

Hoofdstuk 2

De reis van het vliegveld naar het hotel was echt hel. Het zeulen met die stomme koffers. Maar het was toch gelukt en alles stond, na wat gerommel en aardig wat scheldwoorden, stond toch alles op z'n plek. Aangezien we drie weken in het hotel zouden blijven kom onze hele koffer uitgepakt worden. Maar na wat gezeik stonden we nu toch echt buiten in de vroege zomer zon. Vanuit het hotelraam kon je the Londen eye al zien staan. Met één halte de metro zaten we in hartje Londen. We namen de metro en besloten te kijken wat er te doen was bij the Londen eye. Anne had ergens gelezen dat er de hele zomervakantie activiteiten enzo waren.

De zon prikt op mijn huid. Ik lig met mijn hoofd tegen Anne's buik aangeleund en ik mompel zacht met de muziek mee. Langzaam maar zeker zie je de zon onder gaan. "Zullen we in het hotel eten vandaag?" vraag ik aan Anne. Ze mompelt wat. "Anne ik ben me gehoorapparaat vergeten man, praat wat harder." ze barst in lachen uit. Door haar schiet ik zelf ook in de lach. Na 5 minuten nog wat gegiebel staat Anne op. Hierdoor val ik met mijn hoofd in het grad waar we op lagen. "Ja laten we maar eten in het hotel"

"Pff ik zit echt propvol." Anne loopt met haar handen tegen buik naar de lift. Ze lijkt net op een zwangere vrouw. Ik schiet in de lach. Anne kijkt me raar aan. Bij het aanzicht van mijn ongelofelijke lachbui schiet zij ook in de lach. De mensen die verder door het hotel lopen kijken ons vreemd aan. Door mijn lachen heen probeer ik te praten waardoor ik klink als een eland. Met tranen in mijn ogen druk ik op het knopje van de lift. Nog nagiechelend stappen we in de lift. De tranen stromen over mijn gezicht. In de spiegel van de ligt probeer ik mijn mascara van mijn wangen te krijgen. Anne staat achter me en lacht me vierkant uit. De lift plingt en de deuren vliegen open. Nog giechelend loop ik het hoekje om. Zonder enige waarschuwing bost mijn lichaam tegen een hard en hoog voorwerp. Ik kan niet op twee benen blijven staan en ik beland op mijn kont. Achter me hoor ik Anne lachend op de grond vallen. Gedesoriënteerd kijk ik om me heen als er opeens een hand in mijn blijvend verschijnt. Ik volg de arm waar de hand aan vast zit om te kijken aan wie die behoord. Langzaam voel ik mijn mond open zakken