Behind The Shadows

~Κεφάλαιο 2ο~

Η ώρα ήταν πέντε,ο Eric ήταν ακόμα στο τμήμα δουλεύοντας πάνω σε μια υπόθεση . Ένιωθε τα μάτια του να κλείνουν και το σώμα του να βαραίνει,ακούμπησε απαλά το κεφάλι του στο γραφείο και έπεσε σε έναν γλυκό λήθαργο. Ο ύπνος του όμως ήταν αρκετά άστατος , στο όνειρο του είδε για μια ακόμα φορά τον θάνατο του πατέρα του. Αυτός ο εφιάλτης τον κυνηγούσε από τότε . Ξύπνησε ιδρωμενος και αφού άρπαξε το σακάκι του βγήκε από το τμήμα.
' Καιρό έχω να πιω ' σκέφτηκε και ξεκίνησε να οδηγάει προς το μοναδικό μπαράκι που υπήρχε στην πόλη. Μόλις πλησίασε στην πλατεία άρχισε ήδη να ακούει την μουσική που έπαιζε το "Mystic's". Πάρκαρε σε μια κενή θέση που βρήκε και περπάτησε προς την είσοδο,μόλις μπήκε μέσα ένιωσε κατευθείαν τον καπνό να εισέρχεται στα πνευμόνια του , μετά βίας έβλεπες εκεί μέσα . Προχώρησε προς το μπαρ και έκατσε στο μοναδικό σκαμπό που ήταν ελεύθερο. Στη δεξιά πλευρά του καθόταν δύο κορίτσια οι οποίες τον κάρφωναν με το βλέμμα τους μα εκείνος δεν τους έδωσε σημασία . Στην αριστερά πλευρά βρισκόταν μια παρέα που αποτελούνταν από 3 αγόρια και 2 κορίτσια . Τα μάτια του έπεσαν πάνω στην ξανθομάλλα . Φορούσε ένα κοντό μαύρο φόρεμα που κάλυπτε ίσα ίσα τους γλουτούς της. Γέλασε με την εικόνα της μικρότερης κοπέλας που είχε ντυθεί τόσο προκλητικά .

-Eric ,που είσαι φίλε έχω τόσο καιρό να σε δω

-Που να είμαι βρε Matt, εδώ σπίτι, δουλειά ,σπίτι

-Έμαθα τα νέα φίλε ,λυπάμαι

-Βάλε ένα ουίσκι με πάγο λοιπόν

Ο νεαρός μπάρμαν γύρισε προς την άλλη πλευρά και έπιασε το μπουκάλι με το ουίσκι στα χέρια του,γέμισε ένα ποτήρι και αφού έριξε και πάγο το έδωσε στον Eric .

-Ευχαριστώ.

Η φασαρία ήταν αρκετή με αποτέλεσμα να αρχίσει να του δημιουργείται ένας μικρός πονοκέφαλος.
' Θα πιω το ποτό μου και θα φύγω από εδώ μέσα ' σκέφτηκε και ήπιε άλλη μια γουλια από το ουίσκι . Παρακολουθούσε τα νεαρά παιδιά να χορεύουν στον ρυθμό της μουσικής και να πίνουν αρκετά γρήγορα τα ποτά τους. Αναμνήσεις από την εφηβική του ηλικία ήρθαν γρήγορα στο μυαλό του. Κάποτε ήταν και αυτός έτσι με την παρέα του , μα τώρα πια που όλοι δούλευαν δεν μπορούσαν να βγαίνουν και να διασκεδάζουν . Τώρα έχει φτάσει στο σημείο να μην αντέχει τον θόρυβο.

-Γεια είμαι η Vallerie

-Eric , χάρηκα

-Είσαι μόνος εδώ ;

-Ναι

Γύρισε και την κοίταξε ,ένα τεράστιο πονηρό χαμόγελο είχε χαραχτεί στο πρόσωπο της.