Lucian: Ne beceriksiz adamsın ölmeyi bile beceremiyorsun.
Sunset: İşine bak Soobin seninle uğraşmak istemiyorum.
Lucian: Çok ayıp sevgilim. Burda seninle vakit geçirmeye çalışıyorum senin yaptığına bak.
Sunset: Senin derdini anladım ama derdinin dermanı ben değilim Soobin. Şimdi kendi seviyende birini bul.
Lucian: İnebileceğim tek seviye seninki. Daha fazla düşen yoktur herhalde.
Sunset: Gerçekten bana bir kere daha gösterdin nasıl biri olduğunu.
Lucian: Ne mutlu bana. (16;47)
“Sunset "görüldü
Lucian: Bu ne sikim? (22;13)
Sunset: Diyorum ki acaba biraz rahat bıraksan beni? Malum sayenizde ölemiyoruz bari uyuyalım.
Lucian: O senin acizliğin. Bunun üstünden alçak seviye laf sokmaya çalışma inan bana kendi başına beceremediğin şeyi ben yaparım sana.
Sunset: Formundasın.
Lucian: Teşekkür etmeyeceğim.
Sunset: Etme.
Lucian: Kendini öldürme çabana hayranım. Ama gerçi şaşırmamalı . Seni ben istemedim, ailen istemedi, seni toprak bile istemiyor. Şaşmamalı.
Sunset: Haklısın. Her zaman bana karşı bu kadar sert olmanı sorgulamamıştım. Kişiliği bu, insanlara böyle davranıyor demiştim. Fakat sen benden her zaman diğerlerinden daha fazla nefret ettin.
Lucian: Ne bu şimdi? Duygu sömürüsü falansa ben doğru adres değilim bebeğim.
Sunset: Her şeye rağmen yanıma gelir misin? 13:20
Lucian: Evet. 17:54
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lucian :: yeonbin
Fanfic- "Kendini öldüreceğin zaman haber ver'de yardıma geleyim" Texting%50 - [bxb] 060919
