Sena*
Parkta Taha'yı bekliyordum. Her buluşmamızın bu parkta oluşu gözlerimin önüne getirdi anıları. Sürekli bu banka otururduk. Özel bankımızdı bu. Taha beni bu banka otururken görmüş o zaman aşık olmuştu. Onun için önemliydi bu bank. Aklıma şebeklikleri gelince sırıtmama engel olamadım.
O sırada sessiz olan parkta bizim şarkımızın sesi yükseldi.
Taha gelmişti. Bakmadım,cesaret edemedim. O da neden bakmıyorsun demedi zaten.
Bir anlık gelen cesaret ile kollarımı boynuna doladım ve başımı boynuna gömüp kokusunu içime çektim. Kokusuna hasret kalmıştım. Çok çok fazla özlemiştim.
Aylar sonra bir araya gelmiştik. Dakikalarca sarılı kaldık. Zar zor ayrılıp gözlerimi gözlerine kenetledim. Elleri ellerimi buldu gülümsedi ve o güzel aşık olduğum sesi ile şarkıya eşlik etti.
'Geleceksen bana sen gel,
Biraz sarıl elini ver.
Ne olur sana dokunmama izin ver,
İçinde biraz ben varsam eğer'
Nakarat tekrar ettiğinde beklemeden eşlik ettim ona.
'Geleceksen bana sen gel,
Biraz sarıl elini ver.
Ne olur sana dokunmama izin ver.
İçinde biraz biz varsak eğer'
Kahkahalarla tekrar sarıldım. Sıkıca sarıldım hiç bırakmayacakmışcasına. O sırada kulağıma fısıldadı ;
'Biz hep varız'
Sena ve Taha'nın hikayesi de burada sonlandııı.
Aslında mutlu sonla bitirmeyecektim ama ağlardım.
Sanırım bu hikaye okunsa da okunmasa da silmeyeceğim.
Kendinize çok çok iyi bakın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BANA SEN GEL
Short Story*TAMAMLANDI* Taha: Geleceksen bana sen gel, Taha: Biraz sarıl elini ver. Taha: Ne olur sana dokunmama izin ver. Taha: İçinde biraz ben varsam eğer. Sena: Seni içimden söküp atalı çok oldu. 'Kısa hikaye olduğu için bölümler kısa olacaktır'
