görünmez hayatlar

yeni başlangıçlar

"Hayat her zaman güzel şeyler sunmaz bize, düşeriz belki daha yüzlerce kez düşeceğiz.Ama önemli olan yaraların izleriyle kalkabilmek."

**
Üst kata çıkarken temkinli davranıyordum aylardır sadece odamda ki fotoğraflarla tutunabilmiştim anneme.Sonunda odaya geldiğimde gözlerimden yaşlar istemsizce akıyordu burası çok çok güzeldi.Bilirsiniz ya anneler hep çok güzeldir,izleri de öyle.Kıyafetlerinin olduğu kısıma geçip bordo tişörtünü elime aldım kokusunu içime çektim.O çok güzel kokardı her zaman sırdaşım gibiydi zaten ve kıyafet konusunda da birlikte giyinirdik çoğu zaman. Tişörtü badimin üzerine geçirdim ve aşağı indim.Babam kahvaltı hazırlamıştı bana sevecen gözlerle bakıyordu.
-"Duru gel birtanem yemek yiyelim sonra da ben ise geçeceğim sen de arkadaşlarınla vakit geçir istersen."
Babama o 'arkadaşlarımın' beni bir gün bile arayıp sormadıklarını söyleyemedim sadece tamam demekle yetindim.
+"Tamam baba.Olanlar içinde çok özür dilerim,sadece bir an artık annemi sevmediğini sandım."
-"Olur mu öyle şey yeşil gözlüm.Annen ikimizin de en önemli varlığıydı ben sadece seni düşünerek öyle bir şey yaptım.Tişörtle de çok güzel görünüyorsun."
+"Onu sevdiğine inanıyorum."
                                    **
Kahvaltı bitince babam işe gitti ben de sofrayı topladım.Bugün kendimi gerçekten iyi hissediyordum.Evi havalandırıp toplanan gerekiyordu yoksa ölecektik bu şekilde.Odama geldiğimde haftalardır elime bile almadığım telefonumu fark ettim.Arayan kimsem bile yoktu zaten olanlar da merak Edip ziyarete gelirdi öyle değil mi.Sadece 3 mesaj vardı.

"Bu hafta sonu mezuniyet var katılıyor musunuz gençler?"-mezuniyetten haberler- grubun ismine hafifçe güldüm

"Duru geliyor musun baloya"-simay

"Başın sağolsun Duru.Umarım iyisindir"-12/A Samet

Simay'la 2 gündür konuşmuyorduk kendisi en sevdiğim kuzenim ve tüm bu 1 ay boyunca hep yanımdaydı.Balo haberi de o gittikten sonra verildiği için hiç konu açılmamıştı.Yoksa o bir Simay Çetin eğlence dediler mi asla duramaz. Ben mesajlara bakıp geçerken telefon çalındı aniden, irkildim yahu.
'Simaysi Arıyor'
-"Alo?"
+"Efendim Simay"
-"Nasılsın kuzucum?"
+"İyiyim biraz daha sen?"
-"Boşver beni mezuniyeti hiç konuşmadık çok heyecanlıyım resmen lise mezunu olacağız."
+"Evet."
-"Duru ne eveti mezuniyete hazırlanmamız lazım, sakın bana gelmiyorum deme.!"
Görmese bile gözlerimi devirdim bu kız hep eğlence düşünmek zorunda mıydı.
+"Simay ben daha annemin yokluğunu sindiremedim nasıl geleyim mezuniyet balosuna?"
-"Duru bak yeşil gözlüm kolay şeyler yaşamıyorsun ama atlatmak için hiçbir şey yapmıyorsun.En azından mezuniyete gel kafanı dağıtırsın biraz."
+"Hayır anlamıyorsun.Annem öldü benim annem nasıl bir anda eğlenceli bir hayat yaşayabilirim ben kafamı dağıtmak istemiyorum!"
Gözlerimden yine yaşlar geliyordu daha fazla konuşamayıp kapattım telefonu.
Annemle beraber içine güzel şeyler koyduğumuz,birbirimize notlar yazdığımız ama hiç açıp bakmadığımız bir kutu hazırlamıştık.Babam bile bilmiyordu.Buralarda bir yerde  olmalıydı.Hah evet işte burada.
Kutunun içindekilere teker teker baktım bu beni mutlu etmişti ama gözüme başka bir şey çarptı.Bu mektubu annem yazarken görmemiştim hiç.Oysaki notları yan yanayken yazar birbirimize okutmadan koyardık.Mektubu açtım içinde ;
'Duru güzel gözlü kızım benim,bu notu okuduğun zaman ben senin yanında olmayacağım çünkü söz vermiştik bu kutuyu birbirimizin yokluğunda açacaktık.Ben yoksam çok üzülme tamam mı, nasıl üzülmeyeyim diye de düşünme.Hayat bu birtanem.Her zaman birbirimizle olacağız diye bir şey yok.Bazen birileri gidecek hayatımızdan ama önemli olan onu güzel hatırlayabilmek.Beni güzel hatırlaman için elimden gelen her şeyi yaptım hayattayken ama bir gün öleceğim ve sen bu mektubu okurken o güzel gözlerinden gelen yaşları sileceksin.Asla akıtmayacaksın.Acı çektiğini biliyorum ama acı çekmeye devam ettiğin sürece bir geleceğin olamayacak.Senden istediğim beni hep güzel hatırlaman ve senin de güzel hatırlanmanı sağlayacak şeyler yapman.Seni seviyorum güzel gözlü kızım.'
Defalarca okudum mektubu annemi yanımda tekrar hissedermiş gibi..
                                  **
Gözlerimi açtığımda etraf karanlıktı mektuptan sonra uyuya kalmışım.Saate baktığımda 21.22 olduğunu gördüm.Babam gelmiş olmalıydı hemen aşağı indim.Babam kahve yapmış balkona geçiyordu bende ona eşlik ettim.Acaba mektubu görmüş müydü diye düşünürken babam konuştu.
-"İyi misin kızım?"
+"İyiyim babacığım."
-"Okulda mezuniyet varmış Simay söyledi.Katılacak mısın?"
Simay'ın katılmayacağımı söylediğine de emindim babam fikrimin değişip değişmediğini merak ediyor olmalı.
+"Evet baba,katılacağım."
-"Gerçekten mi?"
İlk önce hayır dediğimi bildiğini biliyordum işte.
+"Evet annemin mektubunu sende okumuşsundur benden hayatıma devam etmemi istiyor ve ben onu dinleyeceğim."
-"Aferin canım kızım benim."

Evvet bölüm sonu.Ben çok severek yazdım bu bölümü asıl olaylar bundan sonra başlıyor ballar ve ben çok heyecanlıyım.İlk bölümde olduğu gibi fikirlerinizi belirtirseniz sevinirim ve oy vermeyi de unutmayın.
Görüşmek üzere.