G o A w a y / S o p e - Y o o n s e o k

|9|

"Hoseok-ah benim 1 buçuk yıllık lanet bir sapığım var ve kim olduğunu hala bulamadım kafayı yiyeceğim."

Demek lanet ha sana gösteririm laneti.

Sustum.

"İstersen sana yardımcı olurum."

"Teşekkürler bu çok iyi olurdu."

"Onu bulup ne yapacağız?"

"İntikam soğuk yenen bir yemektir."

"Ne?"

"Şaka yapıyordum sadece merak ediyorum kim beni 2 yıl böyle güzel sever merak ediyorum."

Seni 2 yıl böyle güzel sadece ben sevebilirim Min Yoongi. Telefonumu cebimden çıkarıp sessize aldım.

"Ona mesaj atalım mı?"

"Olur."

Telefonunu açtı ve mesajlara girdi

"Ne yazmalıyım?"

"Hey naber? Diyebiliriz."

Minswag; Hey naber?

Yoongi fark etmeden telefonumu çıkarıp hızlıca cevap yazdım. Ve tekrar Yoongi görmeden cebime koydum. Eğer cevap yazmasaydım şüphelenirdi.

Hobiseok; Ben umrunda değilim sen iyi misin?

"Kim beni bu kadar güzel sevebilir ki?"

Tamam sakinim. NASIL SAKİN OLAYIM LANET! 'Ben' deyip onu yakasından tutup dudaklarımızı birleştirmeseydim daha iyi olurdu sanki. Nefesimiz kesilene kadar öptüm onu ama karşılık vermişti ne yapabilirim?

"B-ben üzgünüm Yoongi refleks  old-"

"Okul çıkışı evime gel."

Sikeyim ne?! Evime gel mi dedi o?

"Evinde ne yapacağız,hm?"

Gözlerimi açtığımda revirdeydim. En son hatırladığım Yoongi'nin 'Bunu' deyip yakamdan tutup beni öpmesiydi gerisi karanlık.

"İyi misin evladım?"

"Ne oldu bana?"

"Seni öptüm ve bayıldın."

Namjoon ve Taehyung katıla katıla gülüyorlardı.

"GÜLMEYİN LAN GÖTLER!"

"Revir bana tip tip bakınca sustum.

"Ayıldıysan gidelim."

Ve revirden çıktık.

"Hoseok."

"Efendim?"

"Öğlen yemeğini beraber yiyelim mi?"

"Hoseok."

Taehyung ve Namjoon'a baktım. Sevdiğim çocuk mu? Yoksa en yakın arkadaşlarım mı? O yokken en yakın arkadaşlarım vardı. Ve hep yanımda oldular. Onlar benim geçmişim, benim çocukluğum, bebekliğimdi.

"Yoongi sen bizle yesene."

Dedim. Onu reddedemezdim ama en yakınlarımı da bırakmazdım. O yüzden hep beraber yemek en doğrusuydu.