De tienjarige Noora keek haar ouders vreemd aan toen ze zeiden dat ze samen met haar veertienjarige broer Isak op de bank moest zitten.
'Voor we het vertellen we doen dit niet om jullie pijn te doen, maar het is misschien wel goed voor jullie en voor ons,' zei haar moeder die even in de hand van haar man kneep.
'Wat bedoelen jullie,' vroeg Isak aan hen.
Haar vader ademde even diep on vooraleer hij antwoordde. 'Ik heb een nieuwe job aangeboden gekregen die stukken meer geld biedt dan de job die ik nu heb. Het is dus eigenlijk goed nieuws, maar het enige minpunt hieraan is dat we moeten verhuizen,' begon hij.
Noora kreeg een raar gevoel in haar lichaam. Ze wou helemaal niet verhuizen. Ze had het hardstikke naar haar zin hier in Noorwegen, in Oslo met haar beste vriendin Vilda. Tijdens het opbouwende gevoel van kwaadheid in haar voelde ze dat haar broer zijn arm om haar heen sloeg.
'We verhuizen naar Nederland,' zeiden haar ouders tegelijkertijd en dat was het moment voor haar om in tranen uit te barsten. Ze wou niet verhuizen en blijkbaar wou haar broer dit ook niet want hij trok haar naar zich toe en ze hoorde hem ook zacht snikken.
JE LEEST
NIEUWE KANS
FanfictionNoora Pedersen heeft nooit echt een gemakkelijke jeugd gehad waardoor ze al snel besloot om na de middelbare school haar spullen te pakken en in een andere stad gaat wonen, zodat ze opnieuw kon beginnen. Wanneer ze besloot om uit huis te gaan en in...
