NIEUWE KANS

HOOFDSTUK I

Dit is een inleidend hoofdstukje naast de proloog, de volgende hoofdstukken zullen wat langer zijn. Het nummer dat hierboven staat, staat in de playlist van dit boek en heb ik onder andere geluisterd tijdens het schrijven van dit hoofdstuk. :) x Saar

Isak, de broer van Noora, was druk aan het vertellen over zijn nieuwe appartement dat hij samen met zijn vriendin huurde in de binnenstad van Amsterdam. Noora was niet echt aan het luisteren naar wat hij allemaal aan het vertellen was. Het enige waar ze aan kon denken en naar kijken was het zwarte scherm van haar telefoon die voor haar lag. 

Vandaag werden alle leerlingen uit het examenjaar gebeld door hun mentor met het nieuws of ze geslaagd of juiste gezakt waren. Met tien voor twee op de klok waren er nog tien bange, stressvolle en spannende minuten voor haar. In die tien minuten konden haar plannen en haar vakantie om zeep worden gehaald met het nieuws dat ze gezakt was.

'Hé Noora, je gaat echt niet gebeld worden voor twee uur hoor,' haalde de stem van haar broer haar uit haar gedachten.

Ze haalde haar schouders op, hij had makkelijk praten. Hij was al geslaagd voor zijn middelbare schoolcarrière en ging na de zomer aan het laatste jaar van zijn studie beginnen. 

'Welke keuken vind jij mooier deze of deze,' vroeg Isak en toonde twee foto's van keukens aan haar op zijn telefoon.

'Deze,' zei ze en wees een moderne keuken met wit en zwart aan.

Haar broer knikte en mompelde iets van dat hij die ook best wel mooi vond. Ze begon met haar vingers een melodietje van een liedje te trommelen op de tafel en even later werd ze gebeld.

Haastig nam ze haar telefoon en klikte op het groene icoontje.

'Hallo met Noora Pedersen,' zei ze.

'Hallo Noora, het is hier je mentor,' zei de stem van Frank, haar mentor door de telefoon.

Ze humde wat.

'Ik kan je met een groot genoegen zeggen dat je geslaagd bent en ook nog eens met geweldige resultaten.'

'Echt,' zei ze met ingetogen enthousiasme.

'Ja echt,' zei haar mentor.

'Holy,' kon ze alleen maar zeggen.

'Ik zie je donderdag wel op school en dan ga ik nu de andere leerlingen van je klas bellen,' zei haar mentor als afscheid.

Ze zei nog een "dank je" en een "doei" en klikte toen het gesprek weg.

'En,' zei haar broer.

'Ik ben geslaagd,' schreeuwde ze uit.

Haar broer trok haar in een omhelzing en ze kon nog maar aan één ding denken. Over enkele weken was ze weg uit dit huis en uit dit dorp en kon ze opnieuw beginnen.