Engaged

Is it Trouble?

After what had happened, I never talked to him. Kahit naaksidente siya, hindi ko rin kaya magpatawad. I've been through hell, and he's saying he doesn't remember anything. Ang sakit talaga. Kaya ngayon, hindi  ko siya kakausapin. Kahit hinahanap niya ako. I can't bear to see him. It hurts me too much to see his face. Lunch time ngayon at nakita ko si Yuki, nakasama niya ang mga kabarkada niya. Yumuko lang ako para hindi niya ako makikita, pero tumingin siya sa akin, so I just walked away from the canteen. Ayoko talaga ng gulo.

"Moka! Wait lang! Wag kang aalis! I need to talk to you." Hinahabol niya ako.

"Ayoko kitang kausapin! Wag mo 'kong lalapitin!" I walked faster so he coudn't reach me, pero mabilis siya kaya inabot niya 'ko.

"Uy, Moka. Why are you avoiding me? Okay ka lang ba?" Hinahawak hawak niya ang braso ko.

"Bitawan mo ko! Ayoko kitang kausapin! Bitawan mo ko sabi!" Nagagalit na talaga ako. Lumuluha na ang mata ko.

"Hindi kita bibitawan kung 'di mo sasagutin ang tanong ko." Seryoso na ang itsura ni Yuki ngayon.

"Ano ba ang tanong mo?" Nagmamadali kasi ako. I can't stand to see him. I can't stand to hear his voice. May naririnig akong naguusap sa paligid namin.

"What is Yuki doing with that girl?"

"Uuuy! Si Yuki, kasama niya naman ang babaeng 'yan!"

"Bilisan mo! The people are starting to talk about us!" Ginalaw ko yung kamay ko, pero firm talaga ang hawak niya sa akin.

"Ano talaga ang nangyari back then. Before I had the accident. Why did I bully you?" Mukhang deep ang iniisip ni Yuki.

"Hindi ko alam sayo! Ikaw yung bully!" Binitawan niya ang braso ko.

"So-sorry. I didn't realize until now, that nasasaktan ka dahil sa akin. Please forgive me." Yumuko siya at lumakad palayo. Mukhang malungkot siya sa nangyari. Baka akala niya he was never mean before.

"Yu-yuki! Wait lang!" I don't know why I called him. He turned around and we looked straight into each others eyes.

"Ano yan? Diba nasasaktan ka dahil sa akin? Bakit nandito ka pa? I don't want to hurt you." Just looking at him, it really feels like he doesn't want to hurt me.

"Bakit ayaw mo ko isaktan? Ano ba ako sayo?" Curious talaga ako dahil hindi kami masyadong close.

"I've liked you ever since I entered this school. After my accident. Hindi ko alam na binully kita dati, pero ngayon crush kita." Kahit malungkot ang itsura niya, nagblublush pa rin siya. I didn't notice, pero nagblublush ako.

"Oh, kaya ayaw mo na nasasaktan ako." I felt his pain and it got past my hatred for him. "I will forgive you this time, pero let's start over." Ngumiti ako and I held my hand out for him to shake. Instead niyakap niya ko.

"Thank you talaga! Salamat na binigay mo ko ng second chance. I won't waste it." Hinawak niya ang braso ko. "Pwede ba kitang ligawan?"

"Sobra ka naman! Agad-agad talaga!" Playful talaga ang lalaking 'to.

"Ayy, jusko! With or without your permission, liligawan kita. Sinabi ko na hindi ko isasayang yung second chance na 'to." Hinalik niya ang noo ko at pumunta sa mga friends niya. Nagulat talaga ako diyan. Nagseselos ang mga babae na nanonood sa amin. Yung iba, kinikilig sila sa "romance scene" namin ni Yuki. Tumingin ako sa relo ko. Ay! Malapit na mag- one! Pumunta ako sa klase ko at nagreview. Wala naman test ngayon, pero gusto ko lang magreview.

After class, pumunta ako sa playground malapit sa academy. Walang bata na naglalaro doon, kasi old na yung playground at hindi masyadong safe. Umupo ako sa swings. Totoo ba ang mga sinasabi ni Yuki? Liligawan niya ba ako?

"Moka! Bakita nandito ka? Diba hindi safe ang playground na 'to?"

"Well, gusto ko lang mag-isip. I just like being alone." He seemed to have pity for me. "Oy! 'Di naman ako nakakaawa. Ganito talaga ako. Wait lang." May nakita akong kuting sa may slides. I love animals a lot at sa tingin ko, homeless ang kuting na 'to. Slowly and carefully, nilapitan ko yung kuting. Suddenly, the tall slide started shaking. "Hey, little kitten. Come here. 'Wag kang matakot. Hindi kita isasaktan." Lumapit yung kuting sakin. I picked her up and smiled.

"Moka! Look out!" Natumba yung slide. Hindi ako nasaktan, kasi Yuki was covering me. Nabangga ang slide sa likod niya at nakita ko yung tear sa damit niya. Yuki was shaking and then... he fainted.

"Yuki? Yuki! Gumising ka na! Yuki!" Tinulak ko siya para makikita ko yubg sugat. Then I covered my mouth in surprise. "OH MY GOD! Yuki! Kailangan kitang dalhin sa hospital. Please, don't die. Tulong!" May dumating na jogger at nakita niya yung condition ni Yuki. Tinulugan niya ko sa pagbubuhat kay Yuki.