Hani içinde kasvet yelleri eser,
Ruh, kalp ve zihin yollarını ayırırken,
Sende ortadan ikiye çatlarsın,
İçin bir yanar, bir soğur, bir de hiçlik gibi...
Sana koşan kalbimin sırtında, aklımın bıçağı,
Seni isteyen ruhumun kasveti, kalbimin kırığı,
İlmek ilmek, öyle bir ördün ki tinime enkazı,
Yedi cihan toplansa tek bir düğüm açamaz...
Köpek kadar sadık, aslan kadar korurken,
Güvercin kadar özgür,
panda kadar sevimliyken... sen.
Sırtlan gibi pusu kurup,
çakal gibi sırtımdan vurdun.
