De Gestoorde Wraakactie van Delilah

[2] Hij-verdient-echt-klappen-nu

Als ik aanbel bij San haar huis, doet San open met een betraand gezicht en uitgelopen mascara.

'Omijngod, Delie, wat ben ik blij dat je er bent,' roept ze uit en ze sleurt me het huis binnen. Haar kamer is een rommel. En als ik zeg rommel, bedoel ik eigenlijk, de ergste rommel die ik in tijden heb gezien. San haar kamer heeft er nog nooit zo erg uit gezien. Hij zag er altijd juist prachtig opgeruimd uit, waardoor ik nu zeker weet dat het ernstig is.

De laatste keer dat San haar kamer een rommel was, was de keer dat haar oma in het ziekenhuis lag. Ze was toen zo van de kaart dat ze haar kamer minstens 2 weken niet opruimde. En nu is het binnen één dag al zo'n rommel.

Ze schuift wat spullen die op de grond liggen opzij, waardoor er zo'n 1 vierkante meter ruimte ontstaat waar ik kan gaan zitten. Zij zelf springt op haar bed, terwijl ze een chocolade reep naar me gooit.

'Ik heb mijn moeder alles verteld van wat er gisteravond was gebeurd,' zegt ze. 'Mijn moeder rende meteen naar de winkel een heeft voor een vermogen aan chocola en tijdschriften gekocht. Maar nu is ze even naar haar werk.'

'Jeetje, San gaat het wel een beetje met je? Wat heeft hij gedaan?' vraag ik en ik open de verpakking van de chocolade reep, waarna ik een stukje in mijn mond prop.

'Ik had je toch verteld dat hij me had meegenomen op een date? Ja, dat had ik verteld. Nou, het begon heel gezellig allemaal. Ik merkte wel dat hij de hele avond een beetje afwezig was, maar toen ik erna vroeg kapte hij het af. Nadat we naar de starbucks waren geweest, nam hij me mee naar de bioscoop. Maar ik geloof niet dat hij veel meekreeg van de film, hij zat ongeveer de hele tijd op zijn telefoon. Ik zei er niks van, omdat ik niet wilde overkomen als een zeurpiet.'

Na de film kreeg hij een whatsappje, hij keek ernaar en vroeg toen aan me of ik zin had om naar het huis van Samanda te gaan. Ze gaf een feest en ze had Boyd uitgenodigd. Ik moet zeggen dat ik niet heel veel zin had, maar ik zei toch ja. Ik hoopte dat het wat gezelliger zou worden dan de bioscoop. Maar dat was allesbehalve zo. Nadat ik even naar de wc was geweest, kwam ik terug en toen zag ik hem dansen met Samanda.

"Oh hey San!" riep hij. "Dit is Samanda, mijn vriendin. Het was eigenlijk de bedoeling dat het al jaren uit was tussen ons. Maar goed, dat doe ik nu dan maar. Het is uit." En hij liep weg, met Samanda, hand in hand. Ja, nou, toen was het dus uit. Hij was dronken toen hij het zei, maar ik geloof hem. Ik denk dat hij wel vaker met Samanda afsprak toen hij nog met mij had.'

'Wat een ongelooflijke klootzak,' zeg ik. 'Hij verdient echt klappen nu hoor.'

San knikt licht en verbergt dan haar gezicht in haar handen en zucht. 'Ik ben zo ongelooflijk klaar met die jongen.'

Ik glimlach. 'Precies, ik ook. En dat gaan we gebruiken. Wij gaan hem laten merken dat we klaar zijn met hem.'

✰

De rest van de middag eten we vooral heel veel chocola en kijken we films. Als we afscheid nemen bij de voordeur geef ik haar nog een extra stevige knuffel. 'Luister San, morgen moet je er niks van laten merken oke? Trek geen depressieve kleren aan, en verschuil jezelf niet in een dikke trui. Je gaat naar school en doet alsof het je allemaal niks boeit. Je moet je niet gek laten maken door die jongen. Gewoon doen alsof je hem allang weer bent vergeten.'

San regt haar rug en kijkt met een uitdagende blik naar voren. 'Ik ben hem nu al vergeten,' en ze lacht.

Ik grinnik. 'Goedzo, tot morgen dan! We bedenken later wel wat we gaan doen tegen die jongen.'

Op de fiets besef ik me opeens dat mijn vader vast een belletje heeft gekregen van school dat ik opeens weg was. Boyd verdwijnt even uit mijn gedachten, en ik probeer hard een goede smoes te bedenken. Uiteindelijk lijkt het me toch maar het beste om gewoon de waarheid te vertellen. Bespaart een hoop problemen voor later.

Ik krijg gelijk. Nog voordat ik mijn fiets heb weg gezet, komt mijn vader al aan benen. 'Delilah!' roept hij. 'Waar ben jij geweest?'

'Ik ehm..' stamel ik en ik sla mijn ogen neer. 'Ik was bij San. Ze had me nodig pap, het spijt me.'

'Kom mee naar binnen, we hebben het er later wel over. Nu moeten we snel het avondeten maken, anders missen we straks ons favoriete programma,' zegt hij, en ik lach. Ik weet dat hij me alweer deels heeft vergeven. Niet helemaal natuurlijk. Ik weet zeker dat hij het er nog een keer over wil hebben, maar dat is een zorg voor later.

In de avond kijken mijn vader en ik ons favoriete programma, wat we nog nooit hebben gemist. En daarna ga ik weer enigszins met een gerust hart naar bed. Ik maak me nogsteeds een beetje zorgen om San, maar ik ken haar. Ze is niet een meisje dat na 2 weken nog aan het janken is om een jongen. Ze is sterk, en ik weet bijna zeker dat ze dat morgen duidelijk gaat laten zien aan Boyd.

En ik krijg gelijk. Ik ben extra vroeg op school, omdat ik de entree van San niet wil missen. Want ik weet zo ongeveer zeker dat als we nu in een film zouden zitten, San zou binnenkomen met een slomo, wapperende haren en overal mensen die haar aangapen.

Het komt bijna in de buurt.

Er staan hier en daar mensen en ook Boyd staat ergens bij zijn kluisje. Als ze de school binnenloopt kijkt bijna niemand op, maar Boyd wel. Samanda, die naast hem staat, ziet haar ook. Ze snuift en kijkt hooghartig naar San. Ik zie hoe ze aan Boyd zijn arm trekt en zeurt om weg te gaan. Boyd duwt haar weg, en kijkt nog steeds naar San, zijn mond staat bijna open.

San draagt een wijde spijkerbroek, met omgeslagen broekpijpen en eronder hoge witte sneakers. Daarboven draagt ze een gele crop top en haar haar opgestoken in een knot. Je kan veel zeggen, maar één ding is zeker, ze ziet er stralend uit.

En haar gezichtsuitdrukking maakt het helemaal af. Ze kijkt blij, oprecht blij, alsof een zware last van haar schouders is gevallen.

Dat zou zo Boyd kunnen zijn.

Ze werpt een snelle blik naar Boyd, ze kijkt afkeurend, en loopt dan naar mij toe. 'Delie! Goed om jou te zien, zullen we naar onze les lopen?' Ik knik en terwijl we de aula uitlopen blijft Boyd ons nakijken.

Als we uit zijn zicht zijn, kan ik me niet meer inhouden. 'Mijn god San, dat deed je zo goed! Zag je hoe hij keek? Echt hoor, als hij nu geen spijt heeft weet ik het ook niet meer.'

San glimlacht, maar kijkt bij de laatste zin weer serieus. 'Even dat je het weet, ik ga nooit, maar dan ook nooit meer terug naar die jongen. Begrepen?' Ik knik eerbiedig. 'Begrepen, o-zo-geweldige-San,' en ik buig mijn hoofd. Ze schatert van het lachen en ik haak mijn hand in haar hand.

'Kan je vanmiddag afspreken?' vraag ik, het is inmiddels onze laatste les - Aardrijkskunde - en de leraar is net weggelopen om koffie te halen. Het is een chaos in onze klas, iedereen praat en schreeuwt. Ze knikt. 'Tuurlijk.'

'Ik heb iets bedacht,' voeg ik eraan toe en ik wiebel met mijn wenkbrauwen. 'Een geweldig plan, al moet het nog een beetje worden uitgewerkt. Maar daar hebben we straks de hele middag voor. Ik leg het je dan wel uit.'

Een jongen uit onze klas schreeuwt dat de leraar eraan komt, en plots is de hele klas doodstil en is iedereen braaf aan het werk. De leraar kijkt even verbaasd op, als hij de klas binnenloopt maar besluit niks te zeggen. 10 minuten later gaat de bel en stroomt het lokaal leeg.

'Wil je het al vertellen?' zeurt San, terwijl we naar San haar huis fietsen.

'Nee, nog niet, beetje geduld jongedame. We gaan eerst naar de jumbo om eten te halen, want dat hebben we nodig. Er wacht een lange middag vol met plannen en wraakacties bedenken voor ons. Voorwaarts San!'

➴➴➴

Bonjour!

Hoofdstuk 2 alweer (omijngod, wat gaat de tijd toch snel,
ik denk dat dit boek al ongeveer af is)
taste the sarcasm.

Ik ga nu snel even mijn huiswerk maken voor morgen *stress*
want ik heb nu ongeveer mijn hele middag besteed aan schrijven
(oeps)

Au revoir!

(Aantal woorden: 1484)
oke rip net niet, ik kan ook echt niks he

➶➶➶