YiBo💖XiaoZhan
ေခါင္းေတြခ်ာခ်ာလည္ေအာင္မူးေနသည္။
တစ္ကိုယ္လည္းကိုင္႐ိုက္ထားသလိုခံစားေနရသည္။
အားယူကာမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
ေဘးမွာထိုင္ေနသည့္ေကာင္ေလး။
"William...???''
YiBoအသံတိုးလ်လ်ထြက္လာသည္။
"အကိုYiBo....သတိရလာၿပီလား။''
Williamကသူ႔ကိုေမးၿပီးခ်က္ခ်င္းဆရာဝန္ကိုသြားျပန္ေခၚသည္။
ဆရာဝန္ကသူ႔ကိုစစ္ေဆးၾကည့္ၿပီး....
"Congratulations!တကယ့္ကိုသန္မာတဲ့လူပဲ။သိပ္မၾကာခင္ေဆးရံုဆင္းခြင့္ရမွာပါ။''
ေျပာၿပီးဆရာဝန္ကNurseကိုမွာစရာ႐ွိတာမွာကာျပန္ထြက္သြားသည္။
YiBoမ်က္လံုးေတြကအၿငိမ္မေန။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုအသည္းသန္ေတြ႔ခ်င္ေနမိသည္။
"William!''
"ဟုတ္ကဲ့ အကိုYiBo''
"Zhan geေရာ!!!''
Williamမွာေျဖစရာစကားမ႐ွိ။
"Williamငါေမးေနတယ္။Zhan geေရာလို႔...''
"အကိုXiaoZhan...ကထြက္သြားၿပီ။''
"ဘာ....ဘယ္ကိုထြက္သြားတာလဲ။ငါနားလည္ေအာင္ေျပာစမ္းWilliam''
စိတ္ထဲမွာလည္းပူထူကုန္သည္။
"က်ေနာ္မသိဘူးအကိုYiBo...သူျပန္လာခဲ့မွာပါတဲ့..က်ေနာ့္ကိုအကိုYiBoကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို႔ေျပာၿပီးထြက္သြားတာ....''
"Tsk!!!''
XiaoZhan....ထပ္ထားသြားျပန္ၿပီ။
ဘယ္ကိုသြားတာလဲ။
ဘာေၾကာင့္လဲXiaoZhan.....??
YiBoေခါင္းတစ္ခုလံုးXiaoZhanကိုဘယ္မွာ႐ွာရမလဲသာစဥ္းစားေနမိသည္။
"သူကက်ေနာ့္ကိုဆက္သြယ္မွာပါတဲ့။''
"ငါ့ကိုေတာ့မဆက္သြယ္ဘူးေပါ့။ဘယ္ကိုထပ္ထြက္သြားတာလဲXiaoZhanZhan!!''
YiBoအသံကဟိန္းထြက္သြားသည္။
_
_
XiaoZhan ငိုရတာပင္ပန္းလြန္း၍အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
"ZhuYie!''
XiaoZhanကိုၾကည့္ေနရာကေနေခၚသံၾကားလို႔ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့....
