3

61 6 0
                                    

 SELAM BEN GELDİM MULTİDE BİR GİF-BU BENİM YAZIM SİTİLİM-VE  5SOS AMNESİA VAR ŞARKI İLE OKUMANIZI TAVSİYE EDERİM

Oh be sonunda zil çaldı kurtuldum.Nekadar sevmediğim ders varsa hepi pazartesi gününe toplanmıştı resmen beni sinir etmek için elinden geleni ardına koymuyordu sevgili(!) müdürümüz.Ha birde şü Görkem meselesi var.Yani tamam kabul davranışlarım biraz kaba olabilir ve tabiki biraz küfürbazda olabilirim ama okuldaki erkeklerin çoğunun peşinden koştuğu güzel bir kızım ben.Töpöm pöğölsön  asıl sen benim tipim değilsin.Hem ayrıca ben buna niye bu kadar tkıyorum ki umrumda bile değil.Ben kimseyi takmam kafama göre takılırım."Hazel eğer okulu bu kadar çok seviyosan bi yatak attıralım buraya be güzelim."sesi beni düşüncelerimden ayırmış gerçek dünyaya döndürmüştü.Sesin sahibini görmesem bile o kadar iyi tanıyordum ki bu Tuna'dan başkası olamazdı.Onunla kendimi bildim bileli arkadaştım ve onun herşeyini bilirdim oda benimkileri."Ha tamam hadi gidelim."dedim ve çantamı toplamaya başladım."Hazel sen iyimisin durgun görünüyosun."dedi endişeli bir sesle.Hayatımda beni seven nadir insanlardan biriydi Tuna ona dönüp başımı olumlu anlamda sallamakla yetindim sadece.

     Çıkış kapısında Eray abi,sevgilisi İrem abla ve sap Yiğit duruyodu.Yanlarına vardığımızda İrem ablaya sıcacık sarıldım.Onu çok seviyordum Eray abiyi kendi abim gibi görürdüm.İrem ablayı çok sevdiğini iyi biliyorum ve İrem ablanında onu sevdiğini seziyorum onu mutlu görmek beni mutlu ediyor."EE boyle dikilicekmiyiz yoksa bi plan yaptınız mı?"dedim sabredemeyerek sanki bana söylemek istedikleri bişey varmışta soyleyemiyorlarmiş gibiydiler."Hazel..."diye başladı Yiğit abim ama devam etmedi.Ona sorarcasına baktım gözlerini benden kaçırdı."NOLUYO YA ANLATICAKMISINIZ BEN Mİ ÖĞRENİYİM?"diye sordum.Kafamı Tuna'ya çevirdim bana özür dilerim der gibi bakıyordu."Hadi bana gidelim herşeyi anlatıcam böyle olmaz"dedi Yiğit abim sadece başımı olumlu anlamda sallayabildim.Kötü bişey olmaması için dua ediyordum içimden.Çok korkmaya başlamıştım.Aklımdan geçenleri bir köşeye attım ve arabaya bindim.

     Abimin evinde salondaki tekli koltuğa oturmuş herkesin yüzünü inceliyodum.Gözlerinin içine bir bakabilsem hepsini okurdum ama buna engel omak istermişcesine gözlerini benden kaçırıyorlardı."Eevet ne söyliceksiniz?"dedim ürkekçe.Söylicekleri şeylerden çok korksamda drlardı.İuymak istiyordum."Hazel..."dedi ama devamını getiremedi Yiğit abim."Ne Hazel böyle beni daha çok korkuttuğunuzun farkındamısınız?"dedim."Tamam tatlım haklısın Yiğit hadi."diye taşvik etti İrem abla."Bak Hazel hayat bazen karşına kaldıramayacağını düşündüğün şeyler çıkarır ve sen ne yapacağını bilemez.."sözünü kesen benim kahkaham oldu.Herkes bana sanki az sonra ölecekmişim gibi bakmaya başladı."Allah aşkına ne saçmalıyosun ya sen kafayı filan mı yedin ne söyliceksen direk söyle."dedim.Herkas bir anda sesizleşti.Sesizliği bozan Yiğit abim oldu."Prenses hani annen ve baban konsere gitmişti ya İzmir'e."sustu sanki ne söyleyeceğini düşünüyor gibiydi."Dönüş yolunda..kaza geçirmişler...arabanın üstüne tır çıkmiş..."yine sözünü kesen benim kahkahalarım oldu.Bana deliymişim gibi bakmaya başladılar"Off salaklar ya beni korkutmak için bu kadar düzen hazırlamanıza gerek yoktu ki arkamdan boo yapsaydınızda korkardım.Ama tebrikler valla hiçbiriniz çaktırmadı.Bence siz tiyatroya filan gitmelisiniz. Sizde o yetenek var."Hepsi bana sanki orangutanla sevişimişim gibi bakıyorem abla yanıma geldi bana sarıkıca sarıldı ve "Keşke...keşke bunların hepsı seni korkutmak için olsaydı."dedi."Ne yani şimdi...onlar...beni...NASIL ŞÖZ VERMİŞLERDİ BA..BENİM BABAM SÖZÜNÜ HEP TUTAR O..ÖLEMEZ"yere çoktüm ellerimi saçlarımın arasından geçirdim ve ağlamaya başladım."HAYIR..HAYIR..BU..OLAMAZ YAPAMAZ...O...O"devamını getiremdeim bir süre öylece oturup ağladım.Eray abi yanıma geldi ve bana sıkıca sarıldı."Geçti desem bile geçmiycek biliyorum kendini yanlız hissediyosun ama değilsin.Ben yanındayım ne hissettiğini biliyorum annem..o gittiğinde kendimi çok yanlız hissettim sanki sonsuz bir boşluktan düşüyordum ve nereye gideceğimi bilmiyordum.Ama sonra Tuna geldi aklıma onun için dik durmalıydım onun tek destekçisi bendim.Ben düşersem oda yıkılırdı işte bu yüzden ayakta kaldım şimdi sende önce kendin sonrada bizler için ayakta kalmalısın ki bizde yıkılmayalım."ona baktım zorlukla ve neredeyse duyulmayacak kadar alçak bir sesle"Yapamam."diyebildim"Ben seninin kadar güçlü değilim bunu yapamam."Yiğit abim önüme çoktü ve konuştu"Sen mi? Hazel sen benim tanıdığım en güçlü insansın hatırlıyomusun yedi yaşındayken hep birlikte parka gitmiştik.Hani kafanı yarmıştın ya düşüp hastaneye gitmiştik hemen. Senin kafan dikiş atarlarlarlarken herkes başına toplanmıştı ben korkudan ağlıyordum sen benim bişeyim yok abimin yanına gidin dedin ve daha yedi yaşındaydın.Şimdi bana güçsüzüm diyemezsin hep güçlü olan yanımızda olan sendin.Seni ağlarken görmek çok zordu.Şimdi senden kocaman ve sıcacık gülümsemeni isteyemem ama kendini bitirme lütfen.Sen kendini salarsan ben kendimi toplayamam bunu bana yapma."dedi ve bana sıkıca sarıldı.Sarilisi her ne kadar iyi gelse de icimdeki atesi sondurmeye yetmiyordu. Ne kadar sakin durmaya cabalasam da aglamami bir turlu kesemiyordum. Yiğit abi beni birakinca odama ciktim. Cikar cikmaz yataga yigildim. Bogazimda bir yumak vardi. Ne kadar yutkunsam da gecmek bilmiyordu. Bende o yumagi sokmek icin agladim. Icimde ne kadar huzun varsa gozyaslarimla disari akittim. Agladikca beynim uyusuyordu. Rahatliyordum sanki.

Icimdeki goz yaslari tukendiginde ben de bitkin dusmustum. Yavasca yataktan kalip elimi yuzumu yikamaya gittim. Suratimin halini bildigim icin aynaya bakmadim. Her aglama krizinden sonra kipkirmizi gozler ve burunla karsilasiyordum. Simdi de bir fark olmadigina emindim. Bizimkilere bakmak icin merdivenlere yoneldim. Son basamaklara yaklasmistim ki gozlerim karardi...

DRINDIRIM BÖLÜM NASIL? BİLİYORUM BİRAZ HÜZÜNLÜ OLDU AMA BİRKAÇ GECEDİR BU BÖLÜMÜ RÜYAMDA GÖRÜYODUM VE YAZMAK İSTEDEDİM.BU BÖLÜM ASLINDA TÜM HİKAYENİN AKIŞI DEĞİŞMİŞ OLACAK LÜTFEN GÖRÜŞ ÖNERİ YADA ELEŞTİRİNİZİ YORUMA YAZIN ÇOK RAHATSIZ OLDUĞUNUZ BİR DURUM VARSA EĞER BANA MESAJ ATABİLİRSİNİZ SINIR+3 VOTE 

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Nov 02, 2014 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

YALNIZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin