I'm not the only one ~ Harry E. Styles

3.3

Kate Prince

Samuel rukt mij uit de auto. Hij pakt mij met beide handen vast.

'Lopen jij!' beveelt hij.

'Wat ga jij met me doen?!' gil ik in zijn stomme oor. Laat het duidelijk zijn dat ik dit niet leuk vind.

Door mijn schreeuw geeft hij mij een duw in mijn rug. En niet zo'n zachte ook.

Omdat ik al amper kan lopen, door die touwen om mijn voeten, knal ik volledig op de grond.

In de val duw ik mijn hoofd achteruit. Maar toch val ik met mijn gezicht in het géweldigste wat er bestaat, dus niet, modder. Yeaah! Gratis schoonheidsbehandeling, kuch kuch.

Ik spuug wat modder uit mijn mond. Samuel trekt mij rechtop.

'Ophouden!' Hij gaat achter mij staan en pulkt aan de touwen bij mijn voeten. Hij doet er een paar minuten over, omdat hij ze zo ingewikkeld had geknoopt, maar eindelijk zijn ze los. Ik zucht van opluchting; ik kan lopen, dus ontsnappen.

Ik kijk om mij heen. Er moet toch een manier zijn om te ontsnappen? Zo moeilijk is dat toch niet? Je ziet het altijd zo in films, dat ze een elleboogstoot geven in het gezicht, één in zijn ballen, dan nog één in zijn rug en dat ie dan bewusteloos op de grond valt. 

Maar ja, zo sterk ben ik nou niet.

'Jij werkt mee' -Samuel pakt iets uit zijn achterzak- 'of er gaat iets héél vervelends met je gebeuren.' Er glimt iets in mijn ooghoek. Hij houdt het glimmende tegen mijn achterhoofd. My gosh, hij heeft een gun! HIJ HEEFT VERDOMME EEN PISTOOL.

Mijn hele idee van het ontsnappen valt in miljarden stukjes. Ik ben hulpeloos. Ik zou hier nooit weg kunnen, nooit. Niet levend in ieder geval. En dus, ben ik verplicht om ALLES wat hij vraagt, te doen. Ik word een slaaf. Ik zie mij zelf al zijn schoenzolen poetsen.

Maar, dat is toch niet de reden dat hij mij mee heeft genomen? Om schóénen te poetsen?

Met een bleek gezicht strompel ik verder naar het muurtje waar Samuel mij heen duwt.

Daar maakt de touwen van mijn handen los. Samuel draait mij om. Ik kijk hem vuil aan. Tranen vullen mijn ogen. Hij is zo ... ja, ik weet niet; er is niet echt een woord voor wat hij nu aan het doen is. Zo van alles te gelijk. Zó verschrikkelijk.

Ik zit met mijn rug tegen de muur aan en vind het behoorlijk eng. Wat wilt hij doen?

Met míj nog wel?

Voordat ik het weet drukt hij zijn lippen tegen de mijne aan. Ik probeer hem weg te duwen, maar het gaat niet. Alle momenten van bij hem zijn flitsen door mij heen. Ook de leuke.

De keer dat ik naast hem zat bij geschiedenis, helemaal achterin. Toen de docent zich naar het schoolbord toe draaide gooiden we gummen en propjes naar haar rug. Waardoor we er uit werden gestuurd.

Op school ben ik niet bepaald populair. Maar, Samuel, die wel populair is, maakte mij volledig. Mij, die lieve Kate.

Ik heb veel verschillende gevoelens bij deze zoen. Slechte gevoelens. Hij haalt zijn lippen van de mijne.

'Zo had het moeten zijn, Kate.' fluisterd hij. En, ja hoor, daar komen die lippen weer. Gekwetst en verlamd probeer ik hem nog van mij af te halen.

Doordat ik dit doe, sleept hij mij mee door een deur. Samuel duwt mij vooruit. Het is een klein normaal huisje, maar het stinkt er vreselijk naar wiet.

Oh god, nee. Samuel duwt mij de trap op.

'STOP SAMUEL, NEE!' roep ik als hij mij een kamer in duwt. 'Nee, dit kan je mij niet aan doen.'

Hij doet het licht nog eens aan, ik zie geen hand voor ogen!

Samuel duwt mij op iets zachts. Oh nee, nee, niet dit, het kan niet.

En wat daarna gebeurd, wil ik liever niet herhalen....

♥

Dit hoofdstuk heb ik op het einde echt met tranen in mijn ogen geschreven, zo erg vind ik dit stuk. Kate moet toch een leuk leven hebben? En toch schrijf ik iets vreselijks.

Ik hoop dat jullie het stukje erg mooi vinden, want dit kostte mij erg veel moeite.

Oh ja, bijna vergeten, het Twitter account! Dit is hem:

https://twitter.com/KatePrinceHarry

Vergeet haar niet te followen, enne, gebruik voortaan in je tweets de hashtag #Katies

Slaap lekker!