I'm not the only one ~ Harry E. Styles

4.0

Harry Styles

De volgende dag.

Ik lig op mijn bed.

Mijn tanden klapperen, mijn benen trillen en mijn hoofd doet alsof hij ADHD heeft.

Ik mis Kate. Ik mis haar warme lichaam die zich tegen mij aan hield. Ik mis haar lippen, die zo mierzoet zijn. Ik mis haar ogen, die zo blauw zijn. Ik mis haar glanzende haar die waait in de wind. Ik hou van Kate. Ik hou zo enorm veel van Kate! Zo, dat is er uit.

Tijd om vermist briefjes te maken. Vermoeid, met een kloppend hoofd, migraine en wallen van hier tot Amerika ga ik rechtop in mijn bed zitten. Ik wrijf in mijn ogen. Overal waar ik kijk heb ik pijn.

Op zoek naar een zonnebril... Dat helpt altijd. Ik sta op van mijn bed en zoek in mijn bureaula. Oh, kom op! Er is toch wel een verdomde zonnebril?

'LOUIS!' schreeuw ik. 'LOUIS KOM!' Ik hoor voetstappen op de trap. Pfieuw, hij heeft mij gehoord. Met een wel erg fake glimlach vult Louis de kamerdeur.

'Wat is er?' Ik zucht.

'Heb je een zonnebril of iets dergelijks? Ik heb knallende koppijn.' Louis glimlach verdwijnt weer zo snel als hij gekomen was. 'Uh, ja.' Louis rent naar zijn kamer en zoekt naar een zonnebril. Die migraine wordt steeds erger. Nog geen half minuutje later komt hij terug de kamer in.

'Hier.' Louis geeft mij een zonnebril met een meelevende blik. Ik zet hem gauw op.

'Heb je migraine?' Ik ga op mijn bureau stoel zitten.

'Ja, een beetje.' Oké, dat is niet helemaal waar, niet een beetje; ik heb knallende koppijn, verschrikkelijke migraine en mijn keel is net een ruwe steen. Zo schor.

'Ik ga weer.' zegt Louis rustig en hij loopt naar beneden. Ik zwaai hem nog even na. Snel pak ik mijn potloden. Tekenen was niet iets wat ik dagelijks deed, maar toch best wel goed kon. Oftewel, ik kon een gezicht tekenen en meer was het niet.

Ik pak ook mijn tekenboek. Kate's gezicht ken ik uit duizenden. Een ijskoude stilte vult de ruimte. Het wordt hevig verstoord. Verstoord door iets moderns. Mijn nieuwe mobiel....