Look at me

Part 1.

ÿþI'm Sherry Anne Rivera. 13 years old. 1st year high school student. Hindi kami mayaman hindi rin naman mahirap. In short, sa Middle-Class people ako nabibilang. hindi naman ako kagandahan. Maganda ako.(Sa tingin ko).

hahahaha!

Pero marami nagsasabi 'cute' daw ako kasi CHUBBY ako. Matalino, Mabait, Sweet at mapagpahalaga sa mga bagay sa paligid ko... Pero, Clumsy, High-tempered at Accident Prone daw ako. Dahil jan marami ang mga nagkakagustong maging kaibigan ko. Masaya daw ako kasama dahil napaka-joker ko din daw na tao.

Marami nagsasabi, halos lahat nasa akin na daw. Gaya nga ng sabi ni Daniel Padilla "Nasa'yo na ang lahat". Pero gaya rin ng lahat ng tao, di ako perpekto. Oo inaamin ko. Minsan lahat ng gusto ko nakukuha ko. Pero hindi lahat ng gustuhin ng isang tao, simpleng magiging sa kanya. Kailangan munang paghirapan.

Pamilya, Kaibigan, Place sa school, Popularity, Good image isama na rin ang yaman kahit di naman kami ma-pera. Lahat daw yan nasa akin na. Pero sa tingin ko may kulang.

.

.

.

.

.

PAG-IBIG, Lovelife o kung ano pa ang may tungkol sa pagmamahal.

Alam ko masyado pa akong bata pero...... Marunong na akong magmahal sa edad na ito at the same time masaktan.

Isang lalaki lang naman ang gusto kong makapansin sakin, maging kaibigan ko at magpapahalaga sa akin. yun ay si John Paul Santiago.

Si John Paul Santiago. Gwapo, Mayaman, mabait kahit na medyo mahangin minsan, sayang lang kasi medyo kinulang sa utak. Pero malay mo, Matalino pala ng mga 2% lang. hahahaha.! ^_^

Lahat ng pagpapapansin ginawa ko na. Sumali pa ako sa different clubs sa school kasi nagbabakasakali ako na sumali siya sa isa sa mga club at maging kaibigan ko siya.... ^_^

Nag-run pa ako sa isang posisyon sa SC(Student Council) para kung sakali lang na maging kilala ako sa campus namin, mapansin niya ako. Pati pag-pass by sa room nila ginawa ko para lang makuha ko atensyon niya.

At hindi nagtagal...............

Napansin niya rin ako.............

Sobrang saya ko na tumatak yun sa isipan ko.....

Ang araw na pinansin ako ng taong mahal ko....

*Flashback* [Fund Raising]

Its already 4months since naging highschooler na ako. At di parin niya ako pinapansin. Ngayon, may fundraising kami at kasama ako sa magsasagawa sa mga events para dun.

Na-assign ako sa Hand-Cuff Booth.

That time may nagbigay ng paper na nakalagay yung name ng dalawang tao na i-hahand cuff ko. Ang una kong nakita ay ang pangalan ng lalaki. At yun ay si 'John Paul Santiago'.

Hinanap ko siya at ayun, nasa labas ng room nila. Nakikipagtawanan sa mga classmates niya. Muntik ko na ngang di gawin yung hand-cuff na yun pero, TRABAHO ko to.

I gathered all of my strength at inapproach ko siya. Kahit na nahihihya ako, kinulbit ko siya.

Lumingon siya sa akin.

"Yes? May kailangan ka?"-Siya.

Humarap siya sa akin.

"John Paul Santiago?" - Tanong ko na parang sinasabing 'kaw ba?'. Kahit na alam ko dati pa. Acting lang para di makahalata. Hehe ^_^

"Uhmm, Yes. Bakit?" - Siya.

"May nagpapahand-cuff kasi eh. So kailangan kitang ihand-cuff sa ayaw at sa gusto mo." -Ako.

"It's okay. di naman ako choosy eh."- Sabi niya habang binigay niya yung kamay niya sa akin.

"K. Hindi ka naman mahirap kausap. Ang partner mo ay si. Sino kaya to?"- natigilan ako. Dahil di ko binasa yung name nung babae, di ko man lang napag-alaman na,

.

.

.

.

.

AKO pala yun.

"Oh, sino na.?"-Siya

"hehe. Ako pala nakalagay dito eh." - Ako. Tumawa ba naman ng pagkalakaslakas kaya ayun tinanong kami nung mga ka-tropa niya.

"Hahahaha!!!"-siya

"Uy pre para kang timang diyan na tumatawa. What's the reason?" - Andy ata yun.

"Oo nga. Baka matakot pa tong si Miss Senator sayo." - Shane.

"Wala. hahaha. Alis na kayo. natatawa lang ako. Walang dahilan. hahahaha!"- Siya.

"Diyan ka na nga baka mahawa pa kami sa pagiging timang mo. Tara na Andy."-Shane.

Umalis na nga ang dalawang yun. Bigla naman siyang nagsalita.

"Oh, bat di mo pa i-cuff yang kamay mo? Para matapos na to."- Sabi niya. Nakakahiya naman. baka sabihin niya na sinet-up ko pa to para lang maka-handcuff siya. nakakahiya! >_<

"A-ahh. Sige." -Ako. Gi-cuff ko na yung wrist ko.

Nung naglalakad na kami, napatingin ako sa lobby ng room namin. Ang mga kasama ko, nakasmile sakin. Yung parang sinasabing "oh. Anu feeling?". Waaaaah! sila may pakana nito. Sila! Lagot sila sa akin.

Nagulat naman ako sa susunod niyang ginawa. Hinawakan niya yung kamay ko. As in HOLDING HANDS kami. Tapos bumulong siya....

"Ba't di mo nalang sinabi na gusto mo ma-handcuff sakin para di ka na nahirapan pa humingi ng favor sa mga kaibigan mo. Ha? Miss Sherry Anne Rivera?"- Siya.

Ang hangin naman nito. Sarap upakan. Kung di lang kita mahal baka pinaglalamayan ka na ngayon... pero, bakit niya alam NAME ko?!

Pero malay mo nung nag-run ako sa pagiging Senator nalaman niya........ Don't expect too much Sherry...

Nung bumalik na kami sa booth para makuha tong Cuffs na to, may binulong siya na hindi nawala sa isip ko.

.

.

.

.

.

"Ang cute mo pala sa malapitan Miss Senator."

Nang masabi niya yun, umalis na siya. Ghad! Ano ba kasalanan ko at pinaparusahan ako nang ganito. Ang kaparusahang mamatay sa kilig.... Waaaaah! cute daw ako!!! At pinansin na rin niya ako!

*End of Flashback*

*-*-*-*-*-*-*-*-*

:D