The Switchers [GESTOPT]

Proloog

Alles ging goed totdat mijn ouders besloten te verhuizen naar Seaview. Een miezerig stadje wat op een half uurtje afstand van Longview ligt, een blijkbaar "grote" stad, waar ik overigens ook nog nooit van gehoord heb.

We woonden vlak bij het stadscentrum van Miami, ongeveer op een half uur afstand in een beschaafde buitenwijk. Mijn vader heeft het altijd al vreselijk gevonden daar, het huis, de omgeving, alles. Ik had het daar prima naar mijn zin, ik had wat vriendinnen waar ik vaak iets mee deed en ik had een goede vriend.

Jake, zo heet mijn vriend. Hij heeft bruin haar, donkerblauwe ogen, een goedgevormde kaaklijn en hij trainde zich natuurlijk - zoals vrijwel alle jongens doen in die levens fase - helemaal kapot. Lekker hè, alles was zo cliché, zo normaal. Ik ben blij met dat leventje, correctie, ik was blij met dat leventje totdat mijn ouders op een zomerse woensdagavond tijdens het eten besloten dat we maar eens naar een een of ander rot dorp dat niemand kent moesten verhuizen in Engeland.

Wat onbeleefd van me trouwens, ik zal me even voorstellen.

Ik heet Valerie Scotch, voluit Valerie Cathlyn Elisabeth Scotch en ik ben 15 jaar. Tja, qua uiterlijk is er niks bijzonders aan mij, ik heb witblond schouderlang en een beetje golvend haar en donkerbruine ogen. Mijn huid is nog bruin van de zomer, wat helaas niet zo blijft. Op kledinggebied volg ik de mode, ik ben zó saai en gewoontjes ik weet het, maar ik kan gewoon niet anders. Ik heb het écht geprobeerd geloof me, maar ik kán het gewoon niet.

Eigenlijk zie ik er altijd hetzelfde uit. Een doodnormale skinny, tegenwoordig met opgerolde pijpen en wat gaten erin gecombineerd met een zomerse top, een ketting om het af te maken en witte, lage All Stars. Meestal heb ik wat make-up op, beetje mascara, een egaal getint lipglossje en een dun lijntje eyeliner. Het komt ook vaak voor dat ik mezelf verslaap waardoor ik prioriteiten moet stellen en vaak tot de conclusie kom dat ik geen tijd heb voor make-up dus dat ik dat maar even snel op school moet doen, waarna ik vervolgens make-up vergeet mee te nemen en dus alsnog niks op heb. Niet dat het mij veel boeit, maar er zijn wel veel andere mensen wie het wel boeit en aangezien je geen outsider wilt zijn doe ik het wel. Eigenlijk is het diep triest, heel erg zwak, maar zo ben ik.

Nu is waarschijnlijk de grote vraag wat Jake in godsnaam bij mij te zoeken heeft, aangezien hij wel 'hot' is en erg populair is... Ik heb werkelijk waar geen idee? Begrijp me niet verkeerd trouwens, hij is gewoon een vriend, dus geen vriendje vriendje, waarmee je zoent enzo. Hij mag mij blijkbaar gewoon. De laatste tijd spreek ik hem alleen wat minder omdat hij zijn tijd over zo veel mensen moet verdelen, helaas.

Maar nog even helemaal terug naar het begin, over drie dagen verhuis ik dus naar Seaview. Helaas, helaas. Maar daar is niks aan te veranderen - heb ik al op verschillende manieren geprobeerd. Ik heb het huis waarin we gaan wonen nog nooit in het 'echt' gezien, wel op foto's en filmpjes. Mijn ouders zeggen dat het een veel groter huis is, met een veel grotere tuin dan dat we nu hebben. Ik bereid me voor op het ergste, een krakkemikkig houten huisje waarvan het dak lekt in een dorp waar niks maar dan ook echt helemaal niks te doen is en waar het altijd vies weer is. Het kan op die manier altijd meevallen en nooit tegenvallen, hoop ik...