The Switchers [GESTOPT]

Hoofdstuk 2

Op school aangekomen liep ik snel naar het lokaal toe, ik had economie in 351A. Ik struikelde half de klas in en liep snel naar mijn tafel. 'Ook goedemorgen mevrouw Scotch.' Alle ogen waren op mij gericht. Ik mompelde sorry en schoof snel mijn boeken op tafel. Zara keek me veelbelovend aan en porde me met haar elleboog, 'Je gaat nooit raden waar ik in de kerstvakantie heen ga.' Ik haalde mijn schouders op, 'Geen idee, Parijs?' 'Nee, ik ga naar Milaan, samen met mijn moeder. Twee weken shoppen in Milaan! Hoe gaaf is dat!' Ik keek haar verbaasd aan, 'Écht, zo cool!' dit was echt iets voor Zara. Ze had altijd alleen maar designstukken aan van de beste mode ontwerpers. De lerares keek ons streng aan, 'Moet ik jullie nou weer uit elkaar zetten?' Zara verontschuldigde zichzelf, knipoogde nog een keer naar me en begon de opdrachten te maken.

Na de lessen liep ik naar de kantine. In de vijf weken dat ik hier nu op school zat heb ik twee goede vriendinnen gemaakt, Chloë en Cotton. Cotton zit bij mij tijdens gym en via haar ken ik Chloë. Toevallig hadden we alle drie een tussenuur.

'Hey, fijn weekend gehad?' Ze kwam aanlopen en gaf me een knuffel. 'Nah, niet echt iets bijzonders gedaan. Jij?' Ze trok gelijk een zuur gezicht, 'Nope, had een natuurkunde proefwerk vandaag dus eigenlijk heb ik heel mijn weekend daaraan besteedt.' 'Hey, girls!' Chloë schoof aan onze tafel. Ze begon meteen een dramatisch verhaal te vertellen over de heftige manier waarop haar zoveelste vriendje en zij uit elkaar gegaan waren dit weekend. Chloë viel midden in haar verhaal stil en gebaarde met haar hoofd vooruit.

Een jongen liep de kantine in, hij had goudblond haar en droeg een witte sweater aan. Ik had vaag het idee dat ik hem ergens van herkende. Hij propte wat boeken in zijn kluis en liep weer de kantine uit. 'Sow hé, dat is nog eens een stuk,' fluisterde Cotton. Chloë keek ons met haar mond open aan, 'Ik heb hem hier nog nooit gezien. Anders zou ik dat wel onthouden hebben.' Cotton grinnikte, ze trok een zak snoepjes open en pakte er een uit, 'Pak maar als jullie willen.'

Chloë zat zichzelf geïrriteerd te bekijken in haar make-up spiegeltje. 'Mijn haar wordt de laatste tijd zo snel vettig,' ze haalde een kammetje door haar volle, zwarte haren. Cotton draaide met haar ogen, 'Ja wow, echt, als ik jouw haar had, ik zou mezelf van kant maken.' zei ze sarcastisch. 'Wie gaat er trouwens vanmiddag even mee de stad in? Ik heb écht nieuwe All Stars nodig!' Ik schudde mijn hoofd, 'Nee sorry ik heb morgen een Frans mondeling.'

Na het tussenuur had ik biologie. Gelukkig zat ik naast Jackie, die zichzelf best een professor in biologie kon noemen. Ik ging op mijn plek bij het raam zitten en wachtte totdat de les begon. Meneer McLean binnenkwam, onze biologie docent. Hij was ook coach van ons footballteam en nam zijn taak erg serieus. Hij kwam binnen en floot op zijn fluitje om ons stil te krijgen, 'Stilte, stelletje zwijnen!' Iedereen was gelijk stil, 'Deze opstelling bevalt me niet, jullie hebben het veel te gezellig. Daarom neem ik maatregelen, ook voor jullie eigen bestwil.' Hij keek grijnzend en lichtelijk sadistisch het klaslokaal door. 'Hmm, iedereen rechts schuift een bank naar voren, de voorste schuiven dus naar de achterste bank.' Hij klapte in zijn handen en floot nog eens op zijn fluitje, 'Kom op, we hebben niet de hele dag de tijd.' 

Raff zakte naast mij neer. Ik sloeg mijn ogen automatisch naar boven, als er een god bestond had hij erg de pik op mij. 'Hoi,' mompelde ik droog. Als antwoord kreeg ik een duistere blik van zijn diep zwarte ogen. 

'Oke, dan niet...' Ik draaide me van hem af en staarde naar buiten. Raff was een totaal mysterie, hij leek totaal geen interesse in de andere sekse te hebben. Ook niet in zijn eigen sekse trouwens. Hij zei nooit wat tegen iemand en ik was hem buiten de les sowieso nog nooit ergens tegengekomen. Hij had een Spaans uiterlijk. Zijn zwarte haar hing altijd voor zijn zwarte ogen, en hij had altijd zwarte t-shirts, sweaters en vesten aan met donkere Levi's broeken die laag op zijn heupen hingen. Hij was op een zekere manier erg aantrekkelijk door zijn stoere uiterlijk en mysterieuze verschijning, maar zijn lichaamshouding en blik zeiden: "Als je je leven liefhebt is het verstandig om me met rust te laten".

We begonnen aan nieuw hoofdstuk 'Voortplanting'. 'Oke, eerste vraag van dit hoofdstuk. Hoe laat een mannelijk organisme aan een vrouwelijk organisme zien dat hij seksueel geïnteresseerd is in haar?' Hij keek de klas rond, 'Vingers, alsjeblieft.' Een meisje een paar rijen achter mij stak haar vinger op, 'Door het haar te vertellen?' 'Fout,' mompelde Raff. McLean keek Raff aan, 'En wat is het dan wel volgens jou?' Er viel een stilte, 'Hij slooft zich voor haar uit. Kijkt haar aan in haar ogen, raakt haar subtiel aan en gaat dichter bij haar staan.' Terwijl hij dit alles zei had hij mij een keer een gevaarlijke blik gegeven en een keer zacht mijn bovenbeen aangeraakt. Het ging zo snel en zacht dat ik me afvroeg of ik het niet verzonnen had, maar ik was me er zeker van dat het wel gebeurd was. 

McLean knikte en begon toen verder te vertellen over de stof. Ik kon mijn gedachten er de hele les niet bijhouden en moest aan het voorval met Raff denken. Hij had de rest van de les niks meer gezegd en zat nog steeds onderuitgezakt voor zich uit te kijken. Ik vroeg me af wat hij dacht en bestudeerde het profiel van zijn gezicht. Hij zei iets, gaf waarschijnlijk antwoord op een vraag van McLean. Ineens keek hij me recht aan. 'Kan je het zien, voor de tweede keer?' Ik schrok wakker uit mijn gedachtestroom. Ik zat hem al de hele tijd aan te staren, en voelde mezelf rood worden. 'Nee, ik kijk niet eens naar jou. Jij denkt wel dat je heel wat bent hè' Dit was de eerste keer dat hij direct tegen mij sprak. Ik snapte zelf ook wel dat ik hier niet onderuit kon komen en dat het duidelijk was dat ik de hele tijd naar hem zat te staren. Ik kon wel door de grond zakken van schaamte.

Hij keek me aan en deed zijn mond open om iets te zeggen toen de bel ging. En hij weg was. 'Óke?' Ik keek op het bord voor het huiswerk. Als huiswerk moesten we informatie over onze nieuwe biologiepartner verzamelen. Ik zuchtte. Ik wist helemaal niks van hem, ik wist zijn telefoonnummer niet en wist niet waar hij woonde. Ik wist zijn achternaam niet eens. Wie is Raff, vroeg ik mezelf af. Chloë deed haar stage in het schoolarchief, ik kon haar wel vragen in zijn leerlingdocument te kijken en daar foto's van te maken. Ik pakte mijn tas en wilde weglopen toen ik een briefje op mijn tafel zag liggen. Er stond een 06-nummer op gekrabbeld in een ouderwets handschrift. Was dit van Raff? Ik zette het nummer in mijn telefoon en gooide het briefje weg.