The Legend Of Ozcar The Beast

Legend /2/: A glimpse from the Past

***

KASALUKUYAN akong nagiimpake ng mga gamit na gagamitin ko sa pananatili ko sa kagubatan. Kung saan, ay di ko na alam. Nadakip at napatay na ng mga jalish ang inang rhinoceros kanina. Malaking dagok ang nagawa nito sa nayon. Nagiba ang ibang En(kubo) nasira ang ibang mga pananim. The people blame me all of those damages, and left their heart with an aftershocks. They was being traumatize about the what had happened. They decided to renounce me from this village. I can no longer call this my village anymore. Tears begun flowing at my cheeks before I notice that I'm  already crying.

" Lilisan ka na ba talaga? Wala na nga ang mama mo,iniwan na ako. Pati ikaw, iiwan din ako??" naiiyak na saad ni ama na kanina pa nagmamasid sakin. Actually, di ko sya pinansin kanina. Hindi dahil sa galit ako sa kanya kundi dahil sa hiya. Pinahiya ko sya sa lahat ng mga nymph. I disappoint him so much. I feel like a burden. Guilt is all over me.

" Ama, pasensya na. Ito talaga ang nararapat sa akin ama. Remember what the punong Juez said kanina ama? That I should find myself first before I come back here. Ama, babalik naman ako, saglit lang ako roon." sagot ko sa kanya. Pareho kaming naluluha. " Besides, kasama ko naman si ina." sabay pakita ng necklace na parating nakasabit saking leeg. Kulay bughaw ito na may pendant na transparent na bato. Iwan ko kung anong tawag rito. " kaya walang mangyayaring masama sakin, if ever meron man.. Lagot sila kay ama." natatawa kung saad na ikatawa naman nya. Para lang kaming mga timang rito na tumatawa lahit luhaan ang mga mata.

Saglit kaming nagkatitigan tsaka nya ako niyakap ng mahigpit. I just hugged him back.

" Dalaga ka na talaga." saad ni ama.

Pagkatapos ng madrama naming inakto. Kinuha ko na ang aking mga gamit at nagpaalam. Hindi ko kakayaning lumisan pa roon kapag lalo pa akong nagtagal.

' Its time to find what i was meant to be.'

***

" Come on Mariposa, crawl fast." Saad ko sa rumaragasang ahas sa aking likuran. Ako nama'y mabilis na tumakbo. Malapit sa kinaroroonan ko ay may malaking puno sa gilid ng isang bangin. Binaling ko ang aking tingin sa kanya na patuloy parin sa pagtakbo.

Umakyat  ako sa puno malapit sa bangin. Nakita ko namang ipinulupot nya ang katawan sa puno waring aakyat din. Umupo naman ako sa di kalakihang sanga nitong puno. Saglit lang ay, naramdaman ko na ang kanyang presensiya na pumulupot sa aking leeg. Napangisi nalang ako.
"Parang bumalik na ang bilis mo mariposa." sabi ko dito.

Si Mariposa ay isang malaking ahas, mga 6'ft ang haba. Nakita ko lang naman sya sa gitna ng kagubatan na nakalumpasay waring may iniindang sakit, at nang lapitan ko ito ay muntik nakong tuklawin buti nalang at napaamo ko ito. Ginamot ko ito at ngayun ay nageensayo kami ng pabilisan.  Naramdaman ko naman ang maligkit na pagdila ni mariposa saling pisngi. Ngumiti nalang ako ng bahagya pagkatapos ay tumingin sa kawalan.

Mahigit 5 z ( 5 years) na ng lumisan ako sa aming nayon at pansamantalang hinahanap ang aking kasarinlan sa mundong ito.
Pinili ko ang South wing bilang aking pansamantalang mapagtitirhan. Medyo may kalakihan kase ang kagubatang ito at sagana sa likas na yaman. Ito rin ang pinakamalaki sa apat na wing, ang North , south, East, at sa Western wing.  Sa North wing ay ang entrance ng Nymph wood sa Sentral. Ang South naman ay kung saan abundant sa mga likas na yaman at hayop. Ang East ay malapit sa karagatan ng Moeh. At sa west wing na binansagang Home of Wild Beast, sa kadahilanang marami ang mga mababangis na nilalang sa lugar na ito.

Sa ngayon, umabot kami ni mariposa sa sukdulan ng south at east wing. Tiningnan ko sya saglit, tila bumalik ang mga ala ala ko sa nakaraan, si baby Rhino at ang inang tinulungan ko sa bingit na kamatayan. I shook my head off. Ayoko ko munang ma alala ang mga sandaling iyon.