O, herkesi korumuştu. Kendisi hariç kimsenin ölmesine izin vermemişti.
Çocuklar ağlıyordu. Ölmesini istemiyorlardı. O iblise dersine vermek istiyorlardı. Ağabeylerine eline süren o iblise.
Yararı yoktu. İblis çoktan kaçmıştı. Alev hashirası da birazdan ölecekti. Son defa konuşmak istedi.
Çocukları yanına aldı ve konuşmasını yaptı yüzünden hiç eksik olmayan gülümsemesiyle.
Hashira öldükten sonra kimse kendini toparlayamadı. Bu ölüm onları sarsmıştı derinden.
Alev hashirası annesini görünce huzurla gülümsedi.
"Anne, görevimi yerine getirebildim değil mi?"
